پیرسینگ گوش

سوراخ کردن گوش یک عمل تزئینی و آرایشی است که بخشی از سنت های فرهنگی و آیینی مختلف در طول تاریخ بوده است. از دلیل‌های رایج برای سوراخ کردن گوش برای آویزان کردن طلا و جواهرات است و برخی آن را راهی برای ابراز زیبایی و استایل شخصی خود می دانند. با این حال، سوراخ کردن گوش، مانند هر عمل زیبایی دیگری، خطراتی را به همراه دارد.

 

که این موارد می‌تواند شامل درد، التهاب، عفونت و سایر مشکلات سلامتی باشد. به همین دلیل توصیه می شود قبل از تصمیم به سوراخ کردن گوش خود، به خصوص برای کودکان، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید و مزایا و معایب را به دقت بسنجید. پیروی از اقدامات بهداشتی و استفاده از تجهیزات مناسب نیز می تواند خطرات مرتبط را به حداقل برساند.

 

انواع پیرسینگ گوش

گوش، یکی از اجزای بدن ماست که می‌توان آنها را با سوراخ کردن به روش‌های بسیاری به زیبایی تزئین کرد. حداقل 12 نوع مختلف  پیرسینگ گوش وجود دارد که هرکدام از آن‌ها دارای جاذبه و تاریخچه مخصوص به خود هستند. در این مقاله، به توضیح کوتاهی از هر نوع از این پیرسینگ‌ها خواهیم پرداخت. 

 

پیرسینگ نرمه گوش

پیرسینگ نرمه گوش یا پیرسینگ تراگوس، در غضروف مربوط به قسمت بالایی لاله گوش انجام می‌شود. این نوع پیرسینگ نیازمند دقت بالا در انجام و نگهداری است زیرا این قسمت از گوش حساس تر است. پیرسینگ نرمه گوش می‌تواند با استفاده از حلقه یا دیگر انواع پیرسینگ به گوش شما زیبایی و جذابیت بیفزاید.

 

پیرسینگ آنتی تراگوس

پیرسینگ آنتی تراگوس، یک نوع پیرسینگ گوش جذاب و منحصر به فرد است که در بالای نرمه گوش و در مقابل تراگوس (بخش برجسته‌ای از گوش) قرار می‌گیرد. این نوع پیرسینگ با ایجاد یک سوراخ در غضروف بالای گوش انجام می‌شود و به طور ویژه‌ای جلب توجه می‌کند. یکی از ویژگی‌های جالب پیرسینگ آنتی تراگوس این است که به عنوان یک گزینه کم‌دردتر نسبت به پیرسینگ تراگوس شناخته می‌شود. این مزیت به دلیل موقعیت کوچک‌ترمحل انجام پیرسینگ و کمتر بودن تعداد عصب‌ها و عروق در این ناحیه برای برخی از افراد مهم است. از آنجا که این پروسه در بخشی از غضروف گوش که کمترین احساس و عصب را دارد انجام می‌شود، انتظار می‌رود که احتمال به وجود آمدن عوارضی مثل التهاب و کشیدگی نیز کمتر باشد.

 

همچنین، زمان بهبودی آنتی تراگوس نسبت به برخی از پیرسینگ‌های گوش دیگر، از جمله تراگوس، کوتاهتر است و در حدود 3 ماه تخمین زده می‌شود. این مدت زمان معمولاً برای بهبودی کامل غضروف کافی‌است.تاریخچه این پیرسینگ نسبت به دیگر پیرسینگ‌ها  نامعلوم‌تر است، اما گمان می‌رود که در دهه 1980 از فرهنگ‌های پانک و گوت الهام گرفته شده باشد.

 

پیرسینگ غضروف حلزونی گوش (Conch Piercing)

پیرسینگ غضروف حلزونی به‌شدت دردناک است، زیرا در این روش پیرسینگ در ناحیه حساس و فرورفته گوش انجام می‌شود. این نوع پیرسینگ به طور معمول در دو ناحیه داخلی و خارجی غضروف حلزونی انجام می‌شود که به گوش شکلی خاص و جلب‌کننده می‌بخشد. برای جلوگیری از بزرگ‌تر شدن سوراخ و همچنین درگیر شدن با خطرات مرتبط با پیرسینگ غضروف حلزونی، استفاده از گوشواره‌های میخی با سوزن نازک اهمیت دارد.

 

این گوشواره‌ها که به طور خاص برای پیرسینگ‌های حلزونی طراحی شده‌اند، به اندازه کافی نازک هستند تا از بزرگ‌تر شدن سوراخ جلوگیری کنند و همچنین به زیبایی این نوع پیرسینگ افزوده شوند.همچنین مراقبت‌های بهداشتی و استفاده از محصولات ضدعفونی موضعی می‌تواند به بهبود سریع‌تر پیرسینگ کمک کند و خطرات عفونی را کاهش دهد. قبل از انجام پیرسینگ، مهم است که از انجام آن توسط یک حرفه‌ای ماهر و در محیط‌های بهداشتی، اطمینان حاصل کرده و نکات مراقبتی را به دقت رعایت کنید.

 

پیرسینگ دایث 

پیرسینگ دایث به دلیل فضیلت‌هایی که در برابر میگرن دارد، یک نوع درمانی از انواع پیرسینگ نیز محسوب می‌شود. در این نوع پیرسینگ، در مجاورت خروجی کانال شنوایی سوراخ می‌شود. این ناحیه در ترکیب با تسکین سردردهای مزمن و میگرن، مورد توجه طب سنتی چینی قرار گرفته است. اما لازم به ذکر است که پیرسینگ دایث به دلیل ضخامت غضروف و موقعیت حساس ناحیه، به‌طور کلی یکی از دردناک‌ترین پیرسینگ‌های غضروف محسوب می‌شود.

 

درد بعد از این نوع پیرسینگ ممکن است بیشتر از سایر پیرسینگ‌ها باشد و این موضوع نیاز به مراقبت و دقت بیشتر پس از انجام پروسه دارد. همچنین، انجام هر گونه پیرسینگ بهتر است تحت نظر یک حرفه‌ای و در محیط‌های بهداشتی انجام شود و تمام نکات بهداشتی و مراقبتی به دقت رعایت گردد.

 

پیرسینگ اینداستریال 

پیرسینگ اینداستریال ترکیبی از دو سوراخ است، یکی سوراخ در هلیکس ایجاد می‌شود و دیگری در سمت انتی هلیکس انجام می‌شود. این دو سوراخ توسط یک میله مستقیم به شکل داربست به هم متصل می‌شوند. این نوع پیرسینگ به دلیل شکل منحصر به فردی که ایجاد می‌کند، جذابیت زیادی برخوردار است. اینداستریاب اغلب به عنوان یک پیرسینگ جسورانه و زیبا شناخته می‌شود، اما باید توجه داشت که ممکن است روند بهبودی این پروسه کمی طولانی‌تر از حد انتظار باشد.

 

پیرسینگ روک

روک یک نوع پیرسینگ گوش است که در بالاترین برجستگی گوش داخلی، بالای تراگوس، در آنتی هلیکس قرار دارد. این نوع پیرسینگ به عنوان یک پیرسینگ غضروفی در گوش انجام می‌شود.

برای انجام پیرسینگ روک، ابتدا از یک آنژیوکت استفاده می‌شود. این ابزار از یک سوزن توخالی تشکیل شده است که از غضروف عبور کرده و سپس پیرسینگ  مورد نظر را وارد می‌کند. این نوع پیرسینگ به دلیل موقعیت خاص و شکلی که ایجاد می‌کند، جزء پیرسینگ‌های محبوب است. 

 

پیرسینگ هلیکس 

هلیکس نامی است که به هر سوراخی که در ناحیه غضروف بالایی گوش قرار دارد داده می شود. به همین دلیل از پیرسینگ هلیکس  به عنوان یک پیرسینگ غضروفی یاد می شود. انجام دو یا حتی سه سوراخ هلیکس در ناحیه غضروف بالایی گوش امکان‌پذیر است و این نوع پیرسینگ یک انتخاب زیبا و پر طرفدار برای افرادی است که به دنبال زینت‌بخشی در این ناحیه هستند. این نوع پیرسینگ معمولاً در قسمت نسبتاً نازکی از غضروف قرار دارد، که ممکن است باعث شود در حین انجام پروسه کمترین درد تجربه شود. همچنین زمان بهبودی آن نسبتا کوتاه است.

 

گوشواره‌های اسناگ

پیرسینگ Snug یک نوع پیرسینگ نه چندان رایج گوش است و در ناحیه‌ای از غضروف قرار دارد که پایین‌تر از Rook قرار دارد. این پیرسینگ، هنگام عبور از دو لایه غضروف، ممکن است کمی دردناک باشد، اما از آنجایی که غضروف در این ناحیه معمولاً نازک‌تر است، احتمالاً در مقایسه با سوراخ کردن Rook، میزان درد کمتری خواهد داشت. همچنین، مدت زمان بهبود پیرسینگ Snug نسبتا طولانی و بیش از 12 ماه است.

 

پیرسینگ لاله گوش

پیرسینگ لاله گوش یکی از ساده‌ترین و کم دردترین پیرسینگ‌های گوش می‌باشد. لاله گوش، به عنوان ناحیه‌ای نرم و مناسب برای پیرسینگ شناخته می‌شود و این موضوع این امکان را فراهم می‌کند که تعداد بیشتری سوراخ‌ (تا 3 یا 4) در این ناحیه انجام شود. با توجه به نرمی لاله گوش، معمولاً میزان درد این پیرسینگ بسیار کمتر از دیگر ناحیه‌های گوش است. همچنین، زمان بهبودی نسبتاً سریع بوده و معمولاً بین 1 تا 2 ماه طول می‌کشد.

 

پیرسینگ زبانه گوش

پیرسینگ زبانه گوش در غضروف مربوط به زبانه گوش انجام می‌شود. این نوع پیرسینگ نیازمند اهتمام و مراقبت ویژه بعد از انجام آن است زیرا در ناحیه حساسی از گوش انجام می‌شود. با انتخاب اکسسواری مناسب، می‌توان با استفاده از این نوع پیرسینگ زیبایی و شکوه بیشتری بخشید. این نوع پیرسینگ گزینه‌ای جالب برای افرادی است که به دنبال یک طرح انحصاری و دلنشین برای زینت گوش هستند.

 

گوش چگونه سوراخ می شود؟

تکنیک های پیرسینگ بسته به جایی که آن را انجام می دهید متفاوت است. ممکن است قبل از اینکه سوزن به داخل گوش شما برود، از یک بی حس کننده موضعی یا یخ استفاده کنند تا نقطه را بی حس کنند. اگر نگران این هستید که سوراخ کردن گوش‌هایتان به شما صدمه بزند یا درد زیادی بگیرد، از متخصص پیرسینگ که در نظر دارید بپرسید که چگونه درد را کنترل می‌کند.

 

سوراخ کردن گوش با آنژیوکت

برای استفاده از تکنیک تک سوزن، یک سوزن توخالی یا آنژیوکت را از طریق نقطه مورد نظر برای گوشواره وارد می کنند. در مرحله بعد، یک گوشواره را از سوراخ ایجاد شده با سوزن وارد می کنند و در نهایت سوزن را برمی دارند و پایه گوشواره را در جای خود قرار می‌دهند.

 

تکنیک دو سوزن

برای استفاده از تکنیک دو سوزن، از یک سوزن کوچکتر برای ایجاد سوراخ در ناحیه مورد نظر استفاده می‌کنند. سپس یک سوزن بزرگتر و توخالی را در جهت مخالف روی آن فشار می‌دهند. سپس سوزن کوچکتر برداشته می شود و میخ گوشواره از طریق سوراخ توخالی سوزن بزرگتر باقی مانده وارد می شود. در آخر، سوزن بیرون کشیده می شود و پشت گوشواره محکم می کنند.

 

سوراخ کردن گوش با تفنگ 

بسیاری از جواهرات فروشی ها و متخصصان گوش سوراخ کردن از کیت های گوش سوراخ کن تجاری با "تفنگ" سوراخ کننده استفاده می کنند. تفنگ های گوش سوراخ کن یک گوشواره میخی را در یک طرف و گوش شما را در طرف دیگر نگه می دارند. فرآیند ساده است ابتدا، لاله گوش شما (یا نقطه دیگری را که باید سوراخ شود) بین دو طرف تفنگ قرار می‌دهند. سپس دکمه «ماشه» روی تفنگ را می‌کشند. سپس، تفنگ مستقیماً گوشواره را به داخل گوش شما وارد می‌کند.

 

توجه داشته باشید که بسیاری از پیرسینگ‌های حرفه‌ای استدلال می‌کنند که تفنگ‌های گوش سوراخ کن ناامن هستند، زیرا نمی‌توانند به طور کامل استریل شوند و می‌توانند باعث آسیب بیش از حد بافت شوند. بهتر است این کار توسط یک حرفه‌ای انجام شود. چنانچه خودتان قصد استفاده از این تفنگ‌ها را دارید می‌بایست ابتدا:

 

• رعایت نکات بهداشتی:

دست‌ها را به دقت با صابون و آب گرم بشویید.
از دستمال یا دستکش‌های یکبار مصرف استفاده کنید.

 

• محل انجام پیرسینگ:

مطمئن شوید که محل انتخابی برای پیرسینگ (مثل لاله یا نرمه گوش) تمیز و ضدعفونی شده باشد.

 

• علامت‌گذاری:

از یک ماژیک یا خودکار ضدعفونی شده استفاده کنید تا نقطه مورد نظر برای سوراخ کردن علامت‌گذاری شود.

 

• آماده‌سازی تفنگ گوش سوراخ‌کن:

مطمئن شوید که تمام قطعات تفنگ گوش سوراخ‌کن (مانند سوزن) در حالت تمیز و ضدعفونی قرار دارند.

 

 

• سوراخ‌کردن:

 تفنگ گوش سوراخ‌کن را درست بر روی نقطه علامت‌گذاری قرار دهید.
 دکمه یا مکانیزم سوراخ‌کن را فشار دهید تا سوزن به طور خودکار وارد گوش شود.
 سوزن را از دیگر سمت به‌صورت کامل عبور دهید.

 

•  قرار دادن پیرسینگ:

موقع عبور سوزن، اکسسواری گوش(مثل گوشواره) را به دقت و ضدعفونی‌شده در محل قرار دهید.

 

• پایان فرآیند:

بعد از قرار دادن پیرسینگ، مطمئن شوید که همه وسایل استفاده شده به دقت ضدعفونی شده‌اند.
بعد از پیرسینگ از لمس کردن گوش‌های خود پرهیز کنید.

 

نکته : بهتر است در ایام ابتدایی پس از پیرسینگ، محل سوراخ کردن مراقبت خاصی داشته باشد و به دور از هرگونه آلودگی‌ای نگه داری شود.

 

مراقبت پیرسینگ غضروف گوش 

مراقبت از پیرسینگ علی الخصوص پیرسینگ غضروف گوش بسیار مهم است تا عفونت و مشکلات دیگری به وجود نیاید. در دو هفته اول پس از پیرسینگ، باید اقدامات مراقبتی خاصی انجام شود. در زیر چند نکته برای مراقبت از پیرسینگ غضروف گوش در دو هفته اول آورده شده است:

 

• پاک‌سازی با محلول‌های ضدعفونی:

هر روز دو بار (صبح و شب) از محلول‌های ضدعفونی یا محلول‌های نمکی استفاده کنید. محلول نمکی می‌تواند با ترکیب یک قاشق چای‌خوری نمک در یک فنجان آب گرم تهیه شود.

 

• پوشش محافظ:

در این دوره، تا حد امکان از گوشواره میخی استفاده کنید تا محل پیرسینگ محافظت شود. از گوشواره‌های بزرگ یا سنگین خودداری کنید.

 

• خودداری از چرخش گوشواره:

 تا زمان بهبود کامل پیرسینگ، گوشواره را نچرخانید و جابجا نکنید. این عمل ممکن است باعث آسیب دیدگی و التهاب شود.

 

• خودداری از تماس با مواد آلرژی‌زا:

از محصولات آرایشی، عطر، چرم، یا هر ماده دیگری که ممکن است حساسیت ایجاد کند، دوری کنید.

 

• خودداری از آب‌تنی:

از غوطه وری در استخر یا حمام‌های عمیق تا زمان بهبود کامل خودداری کنید. آب‌تنی ممکن است باعث عفونت شود.

 

 

• جلوگیری از ضربه:

در این دوره، از ضربه به گوش و پیرسینگ جلوگیری کنید و همچنین حتی‌الامکان از هدفون استفاده نکنید.

 

 

•  پاک‌سازی دقیق دستان:

هر بار قبل از لمس کردن پیرسینگ، دستان خود را با محلول‌های ضدعفونی پاک کنید.

 

 

• دقت در نشانه‌های نامطلوب:

هرگونه تغییر ناگهانی در شکل، رنگ، یا درد غیرمعمول باید به پزشک گزارش شود.

 

اگر هر گونه علامت عفونت، التهاب یا مشکل دیگری مشاهده می‌کنید، باید به متخصص پوست و گوش مراجعه کرده و نصایح و درمان‌های لازم را از او دریافت کنید.

 

آیا پیرسینگ گوش عوارض دارد 

پیرسینگ گوش ممکن است با عوارضی همراه باشد، اما این عوارض بسیاری از موارد می‌توانند با رعایت مراقبت‌های لازم و استفاده از تکنیک‌های بهداشتی کاهش یابند. در زیر تعدادی از عوارض ممکن پیرسینگ گوش آورده شده است:

 

• عفونت:

 یکی از مهم‌ترین عوارض ممکن برای پیرسینگ گوش، عفونت است. اگر به مراقبت‌های بهداشتی دقیق پیرسینگ پایبند نباشید، بافت گوش ممکن است درگیر عفونت و التهاب شود.

 

• آلرژی یا حساسیت:

برخی افراد ممکن است به جنس بعضی از پیرسینگ‌های گوش حساسیت نشان دهند. این حساسیت می‌تواند باعث خارش، قرمزی و التهاب شود.

 

• ورم و قرمزی موقت:

پس از پیرسینگ، ممکن است محل سوراخ کردن واکنش نشان دهد و مقداری ورم و قرمزی طبیعی است. این وضعیت معمولاً در مدت کوتاهی بهبود پیدا می‌کند.

 

•  تشکیل چرک:

در برخی از موارد، ممکن است مقدار بسیار کمی چرک در محل پیرسینگ ایجاد شود. این موضوع با دقت و پاک‌سازی مناسب معمولاً حل می‌شود.

 

• ترومای ماهیچه‌ها:

در برخی از موارد، پس از پیرسینگ، ممکن است ماهیچه‌ها دچار تروما شوند که با استراحت و آرام‌بخشی تدریجاً بهبود می‌یابد.

 

• شکستگی حلقه یا گوشواره:

در صورت استفاده از اکسسواری‌های نامناسب یا انجام فعالیت‌های خطرناک، ممکن است حلقه یا گوشواره شکسته و باعث آسیب دیدگی گوش شود.

 

برای کاهش این عوارض، مهم است که راهنمایی‌ها و توصیه‌های بهداشتی پزشک یا کارشناس پیرسینگ را رعایت کنید و در صورت ظهور هر گونه مشکل یا علامت نامطلوب، به متخصص مراجعه کنید.

 

گوشت اضافه پیرسینگ گوش 

سوراخ کردن گوش ممکن است به مشکلات پوستی منجر شود. یکی از این مشکلات می‌تواند کلوئید گوش باشد، یک نوع بافت اسکاری که به دلیل آسیب پوست در نتیجه سوراخ کردن گوش ایجاد می‌شود. 

 

کلوئید گوش یک نوع بافت اسکاری است که به علت آسیب به پوست گوش ایجاد می‌شود. این بافت اسکاری معمولاً پس از سوراخ کردن گوش ظاهر می‌شود و به صورت برجستگی‌های گرد در کنار محل سوراخ قابل مشاهده است. رنگ آن متغیر بوده و ممکن است از صورتی روشن تا قهوه‌ای تیره تغییر کند.

 

سوراخ کردن گوش از جمله اصلی‌ترین عوامل ایجاد کلوئید گوش است. اگرچه این فرآیند به طور عمومی به عنوان یک عمل زیبایی معرفی می‌شود، اما ممکن است ایجاد بافت اسکاری و کلوئید در اثر آسیب به پوست گوش باشد.

 

وجود افراد در خانواده با تاریخچه کلوئید گوش می‌تواند احتمال ابتلا به این مشکل را افزایش دهد. ژنتیک به عنوان یک عامل موثر در ایجاد کلوئید گوش شناخته می‌شود.

روش‌های درمانی بسیاری برای درمان گوشت اضافه پس از انجام پیرسینگ وجود دارد. یکی از راه‌های درمانی کلوئید گوش، استفاده از گوشواره‌های فشاری است. این گوشواره‌ها با اعمال فشار یکنواخت به بخش آسیب‌دیده از گوش، از تشکیل دوباره کلوئید گوش جلوگیری می‌کنند. با این حال، استفاده از این گوشواره‌ها ممکن است برای افراد بسیار ناخوشایند باشد و نیاز به صبر و پایداری داشته باشد.

 

همچنین استفاده از پرتو درمانی نیز می‌تواند به تنهایی اندازه کلوئید گوش را کاهش دهد. با این حال، این روش معمولاً با جراحی همراه است و نیاز به مدیریت دقیق و تحت نظر پزشک دارد.

 

عمل جراحی برداشتن کلوئید گوش نیز یکی از راهکارهای مؤثر برای درمان این مشکل است. پزشک جراح می‌تواند با استفاده از تیغ جراحی، کلوئید را از گوش جدا کند. با این حال، این روش همراه با ایجاد زخم جدیدی است که ممکن است باعث شود کلوئید دوباره ظاهر شود.

 

بسیاری از متخصصان پوستی، ترکیب مختلفی از روش‌های درمانی را برای نتیجه بهتر و جلوگیری از بازگشت کلوئید پیشنهاد می‌دهند. این ترکیب ممکن است شامل گوشواره‌های فشاری، پرتو درمانی، و عمل جراحی برداشتن کلوئید باشد. همچنین پزشکان می‌توانند کورتیکواستروئیدها و داروهای دیگر را به کلوئید گوش تزریق کنند. این تزریقات می‌توانند کلوئید را کوچک‌تر و نرم‌تر کنند و به تسکین علائم آن کمک کنند. این روش ممکن است نیاز به چندین جلسه داشته باشد و نتایج طولانی‌مدت آن متغیر باشد.

 

استفاده از سرما درمانی می‌تواند به تسکین کلوئید و کاهش اندازه آن کمک کند. این روش بهترین نتایج خود را همراه با تزریقات داروهای استروئیدی نشان می‌دهد. پزشک ممکن است توصیه کند که سرما درمانی قبل یا بعد از تزریق داروها انجام شود. لیزر درمانی نیز یک گزینه غیرجراحی برای درمان کلوئید گوش است. این روش می‌تواند باعث کاهش اندازه و تغییر رنگ کلوئید گوش شود. اغلب این روش با سایر روش‌های درمانی ترکیب می‌شود.

 

استفاده از لیگاتور، یک نوع نخ جراحی، نیز یک روش غیرجراحی برای درمان کلوئید گوش است. این نخ به دور کلوئید بسته می‌شود و با گذشت زمان، کلوئید را کاهش می‌دهد. این روش نیاز به تعویض منظم نخ دارد. استفاده از ژل‌های سیلیکونی، پماد و کرم‌های رتینوئید، عصاره پیاز و سیر نیز به ترتیب می‌توانند به تغییر اندازه و رنگ کلوئید گوش کمک کنند. این ترکیبات ممکن است در بهبود زخم‌ها و کاهش ظاهر کلوئید موثر باشند. انجام سوراخ کردن گوش توسط افراد متخصص و در محیط‌های بهداشتی می‌تواند خطر ایجاد کلوئید را کاهش دهد.

 

قیمت پیرسینگ گوش 

قیمت پیرسینگ گوش ممکن است بستگی به مکان، کشور، مغازه یا استودیوی پیرسینگ، سطح مهارت پیرسینگر، نوع جواهراتی که برای پیرسینگ انتخاب می‌شود، و قوانین محلی داشته باشد. همچنین، نوع پیرسینگ (مثلاً پیرسینگ گوشل، لابیا، ناف، زبان، و غیره) نیز می‌تواند تأثیرگذار باشد.

 

در اغلب موارد، هزینه پیرسینگ گوش زدن ممکن است شامل هزینه‌های زیر باشد:

 

• هزینه خدمات پیرسینگ:

این هزینه برای خدمات انجام پیرسینگ توسط پیرسینگر یا کارشناس پیرسینگ محاسبه می‌شود.

 

• هزینه اکسسواری مورد نیاز:

 اگر پیرسینگ برای قرار گرفتن در سوراخ انتخاب می‌کنید، هزینه آن اکسسواری نیز به هزینه کل اضافه می‌شود.

 

• مزایای اضافی:

برخی از مغازه‌ها یا استودیوهای پیرسینگ ممکن است هزینه‌های اضافی را برای خدمات مراقبت و تمیز کردن پیرسینگ‌ها بر اساس نیازهای شما در نظر بگیرند.

 

پیرسینگ گوش درد دارد؟

پیرسینگ گوش ممکن است باعث احساس درد و تحریک در منطقه پیرسینگ گوش شود. این درد بر اساس تحمل هر فرد به عنوان یک تجربه شخصی متفاوت خواهد بود، اما در اکثر موارد معمولاً به عنوان یک تجربه کمتر دردناک توصیف می‌شود.

 

عوامل زیر می‌توانند در درد یا تحریک پیرسینگ گوش تأثیرگذار باشند:

 

• حساسیت افراد:

سطح حساسیت و تحمل به درد هر فرد ممکن است متفاوت باشد. برخی افراد ممکن است درد کمتری احساس کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است احساس درد بیشتری کنند.

 

• محل پیرسینگ:

پیرسینگ در ناحیه‌های مختلف گوش (مثل لاله، غضروف، یا نرمه) ممکن است با تجربه درد متفاوتی همراه باشد. برخی از نواحی گوش حساس‌تر هستند و درد بیشتری ممکن است ایجاد شود.

 

 

• استفاده از ابزارهای بهداشتی مناسب:

استفاده از وسایل بهداشتی مناسب، ابزارهای استریل، و رعایت نکات بهداشتی می‌تواند در کاهش خطر درد و التهاب پس از پیرسینگ کمک کند.

 

• مراقبت و درستی اجرای پیرسینگ:

اگر پیرسینگ توسط یک فرد ماهر و با استفاده از تجهیزات مناسب انجام شود، ممکن است تأثیر درد کاهش یابد. همچنین، رعایت دقیق دستورالعمل‌های پس از پیرسینگ نیز می‌تواند در کاهش درد و بهبود سریعتر کمک کند.

 

پیرسینگ گوش با بی حسی 

برای کاهش درد و ناراحتی حین سوراخ کردن گوش، می‌توان از بی حس‌کننده‌های موضعی مانند لیدوکائین استفاده کرد. پزشک یا فردی که قرار است پیرسینگ انجام دهد، می‌تواند این کرم‌های بی حس‌کننده را بر روی لاله گوش قرار داده و با استفاده از یک لایه کیسه پلاستیکی آن را بپوشاند. این کار را تا ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از پیرسینگ انجام دهید.

 

یک روش دیگر برای بی حس‌کردن گیرنده‌های درد در لاله‌های گوش، استفاده از یخ است. قبل از شروع پیرسینگ، یک بسته یخ را در یک دستمال نرم بپیچید و به مدت کوتاه روی لاله گوش قرار دهید. این کار موجب بی حس‌شدن منطقه مورد نظر می‌شود.