-
11 خرداد 1404
پست دندان و ایمپلنت هر دو از روشهای درمانی برای جایگزینی دندانهای از دست رفته یا آسیبدیده هستند
پست دندان و ایمپلنت هر دو از روشهای درمانی برای جایگزینی دندانهای از دست رفته یا آسیبدیده هستند. اما تفاوتهای اساسی بین آنها وجود دارد. پست دندان در واقع یک میله فلزی یا فایبرگلاس است که درون کانال ریشه قرار داده میشود. این میله که تقریباً از تمامی ایمپلنتهای باریک هم ظریفتر است، به عنوان پایهای برای تاج یا روکش دندان جدید شما عمل میکند. این پایه که به «پست» معروف است، از روکش دندان حمایت مینماید. بعد از قرار دادن پست، روی آن با یک ماده ترمیمی به نام «کور» پوشانده میشود که شکل و فرم دندان را بازسازی میکند. استفاده از پست دندان که به آن پست کور هم میگویند، مناسب مواردی است که دندان به شدت آسیب دیده اما ریشه دندان هنوز سالم است.
روش دیگر برای کاشت دندان جدید، استفاده از ایمپلنت دندان به عنوان ریشه دندان مصنوعی است. این روش مناسب افرادی است که دندانهایشان تا حدی آسیب دیده که ریشه آن دیگر قابل نگهداری نیست. ایمپلنتها معمولاً به صورت یک پیچ و از جنس تیتانیوم هستند که در استخوان فک جای داده میشوند. با گذشت مدتی که این ریشه مصنوعی به استخوان فک پیوند خورد، تاج دندان روی آن قرار میگیرد.
برای درک جزئیات بیشتر، این مطلب به مقایسه پست دندان و ایمپلنت از نظر طول عمر، کارایی، هزینه و تاثیر آن بر زیبایی میپردازد. بنابراین در خواهید یافت بهترین گزینه برای جایگزینی دندان(های) از دست رفته بر اساس بودجه و ترجیحات شخصی شما کدام است. برای درک بهتر تفاوتها و شباهتهای بین پست دندان و ایمپلنت همراه ما باشید.
هنگام اجرای پست و کور، میله نگهدارنده، نقش هسته دندان را ایفا کرده و استحکام لازم را جهت نگهداری تاج دندان مصنوعی فراهم مینماید. این میله نگهدارنده که به عنوان «پین» هم شناخته میشود، کمک میکند تا تاج جدید دندان شما در مقابل فشارهای ناشی از جویدن غذا مقاوم شده و استوار باقی بماند. مزیت این روش، عدم نیاز به جراحی پیچیده و قیمت مناسب آن است. در واقع با استفاده از پست کور، شما ساختار طبیعی دندان خود را حفظ میکنید. جنس این پینها که به عنوان تکیهگاهی برای مواد پرکننده یا روکش عمل میکنند، اغلب از جنس فایبرگلاس، تیتانیوم، سرامیک یا کامپوزیت است.
چنانچه ریشه دندان شما سالم است و نمیخواهید آن را بکشید، بهترین کار استفاده از پست دندان است. این روش زمانی کاربرد دارد که بیمار به دنبال راهکاری سریع و کمهزینه برای داشتن دندان جایگزین باشد. پست کور، سریعتر از ایمپلنت شما را به نتیجه میرساند، چراکه در ایمپلنت به مدت زمانی برای جوش خوردن آن با استخوان فک نیاز است. این مدت زمان، گاه به چند ماه نیز میرسد ولی اجرای پست دندان اغلب ظرف یک تا نهایتاً چند جلسه به پایان میرسد و نیازی به این میزان صبر کردن بین جلسات نیست. بنابراین در صورتی که پوسیدگی دندان شما فقط به تاج آن محدود شده میتوانید بعد از عصبکشی با پست و کور، آن را ترمیم نمایید.
عدم نیاز به کشیدن ریشه دندان طبیعی، جراحی و مراحل پیچیده
مناسب بودن برای افرادی که از جراحی هراس دارند
قیمت بسیار مناسب و کمتر از ایمپلنت
برخورداری از فرآیند درمانی سریع
تقویت ساختار دندان جدید و حمایت از آن در برابر شکستن
امکان ایجاد ظاهری طبیعی برای دندان جدید با استفاده از روکش اعمالشده روی پست
احتمال شکستن یا شل شدن پست دندان به مرور زمان و در نتیجه اعمال فشارهای ناشی از جویدن و سایش
قابل مشاهده بودن لبههای پست دندان از زیر تاج در صورت استفاده از میلههای فلزی
استحکام و ماندگاری کمتر نسبت به ایمپلنت
احتمال تغییر رنگ دندانهای طبیعی همجوار
احتمال آسیبرسانی به دندانهای کناری حین قرار دادن پست
نیازمندی به سلامت کامل ریشه دندان
نحوه اجرای پست دندان به دلیل عدم نیازمندی به جراحی پیچیده، با درد و ناراحتی کمتری برای بیمار همراه است. فرآیند انجام این روش به شرح زیر است:
1. بررسی اولیه: دندانپزشک در یک جلسه وضعیت دهان و دندان را بررسی مینماید. در این مرحله برای تشخیص سلامت ریشه، لازم است از فک و دندان عکسبرداری شود.
2. حذف پوسیدگیها: در جلسه اجرای پست و کور، دندانپزشک ابتدا بخشهای پوسیده دندان مورد نظر را جدا میکند. آنگاه ریشه دندان را جهت جایگذاری میله پست آماده مینماید.
3. جایگذاری پین: در مرحله بعد میله نگهدارنده در کانال ریشه کاشته میشود. دندانپزشک برای این کار از مواد مخصوصی استفاده مینماید تا میله پست را در داخل ریشه فیکس و ثابت کند. همچنین از مواد دیگری جهت پوششدهی میله نگهدارنده بهره میگیرد که رنگی طبیعی به آن میدهد.
4. قرار دادن تاج دندان: در این مرحله میتوان بلافاصله بعد از جایگذاری پست، تاج دندانی را روی آن قرار داد تا ترمیم دندان آسیبدیده به پایان برسد.
یکی از تفاوتهای بسیار مهمی که پست دندان با ایمپلنت دارد، احتمال آسیب رسیدن به مینای دندان ترمیمی یا دندانهای جانبی آن طی این فرآیند است.
صرف نظر از اینکه ایمپلنت را به کار میگیرید یا پست دندان، در هر حال انجام مراقبتهای مناسب به موفقیت روش ترمیمی شما کمک میکند. اقدامات زیر باعث میشوند تا ماندگاری و دوام پست دندان تا حد قابل توجهی افزایش یابد:
رعایت بهداشت دهان و دندان: استفاده مرتب از مسواک و نخ دندان به سالم ماندن ریشه طبیعی باقیمانده در دهان شما، پین و تاج دندان مصنوعی کمک میکند.
ترک عادتهای آسیبزا: عدم استعمال سیگار و دخانیات یا ترک عاداتی مانند دندان قروچه که فشار زیادی به پست دندان و لثهها وارد مینمایند، منجر به افزایش طول عمر پست کور خواهد شد. همچنین، تا حد امکان از جویدن غذاهای سخت خودداری کنید. به طور کلی هرچه فشار کمتری روی پست دندان اعمال شود، برای مدت طولانیتری سالم باقی خواهد ماند.
مراجعه منظم به دندانپزشک: با معاینه منظم دهان و دندانها توسط دندانپزشک میتوانید تمامی مشکلات احتمالی را به سرعت شناسایی و پیش از گسترش یافتن، درمان کنید.
از آنجا که دندان ترمیمی قبلاً آسیب دیده، احتمال ضعیف شدن و بروز مشکلاتی در ریشه آن در آینده وجود دارد. از طرفی پست دندان به حمایت از طرف ریشه دندان طبیعی نیازمند است. بنابراین پوسیدگی مجدد ریشه دندان ترمیمی، ضعف آن در حمایت از میله پست و شکستن تاج دندان، محتمل است. اینکه پست کور تا چه زمانی برای شما کار کند، طبیعتاً به موارد زیادی همچون نحوه مراقبت شما از آن یا کیفیت موادی که دندانپزشک برای اجرایش به کار گرفته، بستگی دارد.
در شرایط عادی، پست کور 5 الی 10 سال دوام دارد. هرچه مراقبت شما از آن بیشتر باشد، فشار کمتری به آن وارد آورید و بهداشت دهان و دندان خود را بهتر رعایت کنید، طول عمر پست دندان برای شما افزایش خواهد یافت.
یکی از اصلیترین تفاوتهای ایمپلنت و پست دندان در هزینه آنهاست. هزینه مقرونبهصرفه و ارزانتر پست دندان عاملی است که بیشتر افراد را به سمت آن سوق میدهد. طبیعی است که وقتی اجرای پست دندان سریعتر، با پیچیدگی کمتر و بدون نیاز به تجهیزات خاص صورت میگیرد، هزینه آن نیز کمتر در نظر گرفته شود. آنچه قیمت دقیق پست کور را برای هر بیمار مشخص مینماید، میزان آسیبدیدگی دندان و نوع پستی است که برای وی به کار گرفته میشود. دندانپزشک پیش از اجرای پست دندان، تمامی هزینهها را با جزئیات برای شما مشخص خواهد نمود.
ایمپلنتها دائمیترین روش برای داشتن دندان جایگزین با استحکام و پایداری بالا و همینطور عملکردی مشابه دندانهای طبیعی هستند. به طور کلی برندهای ایمپلنت در سراسر دنیا، تکنولوژیهای پیشرفتهای را در راستای طراحی و ساخت آنها به کار میگیرند. نتیجه این امر، دندانی بسیار شبیه به دندان طبیعی است که حتی میتواند تا پایان عمر برای فرد دوام داشته باشد. اگرچه ایمپلنتها به مدت زمانی برای پیوند با استخوان فک نیاز دارند، اما بسیاری از آنها با ساختار و روکشهایی سطحی به تولید میرسند که حتی استخوان فک را به رشد و استحکام بیشتر تحریک مینمایند. به دلیل ویژگیهای منحصربهفرد، این قطعات وقتی در دهان تثبیت گردند، عملکرد شما را در جویدن و صحبت کردن تا حد قابل توجهی بهبود میبخشند.
ایمپلنتها زمانی به کار میآیند که فرد یک یا چند دندان خود را به طور کامل از دست داده باشد. با این وجود جهت موفقیت کاشت ایمپلنت دندانی، برخورداری از استخوان فک قوی و تراکم استخوانی کافی در این ناحیه ضرورت دارد. به این ترتیب اگر پوسیدگی در دندان شما عاج و ریشه آن را درگیر کرده باشد، چارهای جز استفاده از ایمپلنت باقی نمیماند. معمولاً زمانی که بیمار چندین دندان خود را از دست داده باشد، بهرهگیری از ایمپلنت نسبت به پست دندان راهکار بهتری است.
ماندگاری و استحکام بسیار بالا
برخورداری از ظاهری طبیعی و مشابه دندانهای اصلی
مقاومت بسیار بیشتر در مقابل فشارهای ناشی از سایش و جویدن نسبت به پست دندان
پیشگیری از تحلیل رفتن استخوان فک با تحریک آن به رشد
برخورداری از طراحی و ساختار منحصربهفرد که امکان تمیز کردن آسان را فراهم مینماید
کاهش خطر ابتلا به عفونت و بیماریهای لثه
عدم آسیبرسانی به دندانهای مجاور طی فرآیند کاشت و حتی کمک به برداشتن فشار از روی دندانهای طبیعی کناری
هزینه بالا
نیازمندی به جراحی پیچیده تحت بیحسی
فرآیند اجرای طولانی
احتمال عدم ایجاد پیوند بین ایمپلنت و استخوان فک
احتمال بروز عوارض جانبی جدیتر نسبت به پست دندان (از جمله درد، خونریزی و عفونت)
اجرای ایمپلنت نسبت به پست کور تهاجمیتر است. به همین دلیل احتمال دارد بیمار درد و ناراحتی بیشتری را طی فرآیند کاشت ایمپلنت متحمل گردد. از آن سو، به زمان بیشتری تا رسیدن به بهبودی کامل نیاز است. مراحل کاشت ایمپلنت دندانی موارد زیر را دربرمیگیرد:
1. مشاوره اولیه: همچون پست دندان، قبل از قرار دادن ایمپلنت نیز به بررسی دقیق شرایط فک و دهان بیمار احتیاج است. برای این منظور معمولاً از تصاویر رادیوگرافی و اسکن سهبعدی کمک گرفته میشود. دندانپزشک با معاینه و بررسی عکس و اسکن شرایط استخوان فک و دندانها را ارزیابی مینماید.
2. کشیدن دندان: قبل از هر چیز باید دندان پوسیده و ریشه آن به طور کامل از دهان بیمار خارج گردد. اگر تراکم استخوانی فک بیمار مناسب باشد، دندانپزشک میتواند بلافاصله مرحله بعد را به اجرا درآورد. اما در برخی موارد لازم است مدتی از کشیدن دندان بگذرد تا به سراغ کاشت ایمپلنت برود.
3. کاشت ایمپلنت: در روز جراحی، دندانپزشک پیچ تیتانیومی را که نوع آن با توجه به شرایط خود بیمار انتخاب شده، با جراحی در استخوان فک جای میدهد. ایمپلنتها نوع، جنس، رنگ، طراحی و کیفیتهای بسیار متنوعی دارند. بسته به برند ایمپلنت انتخابشده با نظر بیمار، میتوان رنگی را که بیشترین هماهنگی را با دندانهای طبیعی فرد دارد، به کار گرفت.
4. انتظار برای پیوند استخوانی: در این مرحله باید منتظر ماند تا ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد. موارد نادری وجود دارد که ایمپلنت پس زده شود. این اتفاق عموماً به دلیل مراجعه به دندانپزشک غیر حرفهای رخ میدهد که از تجربه و مهارت کافی برخوردار نباشد. مدت زمان انتظار برای ایجاد پیوند، علاوه بر مهارت جراح، به نوع ایمپلنت و شرایط استخوان فک بیمار بستگی دارد. با توجه به این شرایط ممکن است این مرحله تا چند ماه طول بکشد.
5. نصب اباتمنت و تاج دندانی: اباتمنت قطعهای واسط بین ایمپلنت و تاج یا روکش دندان مصنوعی است. در این مرحله میتوان این قطعات را روی ایمپلنت متصل نموده و فرآیند کاشت را به اتمام رساند.
اگرچه ایمپلنت نسبت به پست دندان از مقاومت بالاتری در برابر عوامل محیطی برخوردار است، اما باز هم به مراقبتهایی نیاز دارد. رعایت موارد زیر طول عمر ایمپلنت را در دهان شما بالا میبرد:
رعایت بهداشت دهان و دندان: مسواک زدن و استفاده مرتب از نخ دندان از تجمع باکتریها و پلاک روی ایمپلنت دندانی پیشگیری مینماید. در نتیجه سلامتی و طول عمر آن افزایش پیدا میکند. برای این منظور میتوان به طور مرتب از دهانشویه مناسب نیز استفاده نمود.
مراجعه منظم به دندانپزشک: دندانپزشک این امکان را دارد تا هر چند وقت یکبار ایمپلنتها و سایر دندانهای طبیعی شما را با ابزارهای حرفهای تمیز کند. این کار به حفظ سلامت ایمپلنتها کمک فراوانی میکند. همچنین با معاینه دندانپزشک، مشکلات احتمالی ایمپلنتها خیلی زود شناسایی شده و امکان درمان سریع آنها وجود دارد.
در صورتی که کاشت ایمپلنتها توسط یک دندانپزشک حرفهای و حاذق انجام شود، احتمال شکستن آنها بسیار پایین است. در غیر این صورت، بروز عفونت میتواند مشکلات بعدی را به دنبال داشته باشد. اما در هر حال، ماندگاری ایمپلنت بیشتر از پست دندان است. این امکان وجود دارد که با مراقبت صحیح بتوانید تا آخر عمر ایمپلنتهای دندانی خود را بدون نیاز به تعویض، حفظ کنید. از آنجا که ایمپلنتها بسیار عمیق و در داخل استخوان فک کاشته میشوند، ثابت و مستحکمتر باقی میمانند. بنابراین اگر به دنبال راهکاری دائمی و بادوام برای جایگزینی دندان خود هستید، ایمپلنتها انتخاب بهتری هستند.
به طور کلی کاشت ایمپلنت یکی از گرانقیمتترین روشهای جایگزین کردن دندان است. پیچیدگی بالای فرآیند جراحی، هزینه اجرای ایمپلنت را بالا میبرد. نوع ایمپلنت انتخابی از دیگر مواردی است که روی هزینههای نهایی شما تاثیر میگذارد. برای نمونه اگر محدودیتی از نظر بودجه ندارید و دنبال کیفیت هستید میتوانید از دندانپزشک بخواهید ایمپلنتهای سوئیسی، آمریکایی یا آلمانی را برای شما به کار گیرد.
در صورتی که میخواهید در هزینههایتان صرفهجویی شود، میتوانید ایمپلنتهای کرهای را انتخاب کنید. دندانپزشک به شما توضیح خواهد که چند برند ایمپلنت برای انتخاب پیش روی شماست و هر کدام چه قیمت و ویژگیهایی دارند. اگرچه لازم است یک بار هزینه نسبتاً بالایی برای ایمپلنت بپردازید اما در عوض آسوده خاطر خواهید بود که در آینده به پرداخت هزینههای مجدد نیازی ندارید.
پست دندان ایمپلنت
کاربرد مواردی که پوسیدگی دندان به ریشه نرسیده مواردی که دندان کاملاً از بین رفته
فرآیند اجرا راحت و سادهتر، با درد کمتر برای بیمار همراه با جراحی پیچیده و درد بیشتر برای بیمار
مراقبتهای لازم عدم وارد آوردن فشار زیاد
رعایت بهداشت دهان و دندان
مراجعه منظم به دندانپزشک رعایت بهداشت دهان و دندان
مراجعه منظم به دندانپزشک
مزایای اصلی سادگی و سرعت اجرا
عدم نیاز به کشیدن ریشه دندان
قیمت ارزان استحکام و مقاومت بالا
کمک به حفظ سلامت دندانهای جانبی
عملکرد و ظاهری مشابه دندانهای طبیعی
معایب اصلی وابستگی به سلامت کامل ریشه
احتمال شکستن و شل شدن فرآیند اجرای طولانی
پیچیدگی و هزینه بیشتر
ماندگاری بین 5 تا 10 سال بیشتر از 10 سال (حتی تا پایان عمر)
هزینه بهصرفه و ارزان گران
برای اینکه دریابید کدامیک از این دو روش برای شما مناسبتر است، لازم است موارد زیر را همراه با پزشک خود مورد ارزیابی قرار دهید.
میزان تخریب دندان: مهمترین مسئله، میزان پوسیدگی و آسیبدیدگی دندان است. اگر همه یا بخش زیادی از تاج دندان از بین رفته اما ریشه سالم باشد، پست دندان جوابگو است. اما اگر ریشه دندان هم آسیب دیده یا درگیر عفونت باشد، ایمپلنت انتخاب بهتری است. همچنین، اگر تنها قصد ترمیم یک یا دو دندان را دارید، پست دندان انتخاب خوبی است. ولی در صورتی که دندانهای زیادی یا حتی تمام دندانهای یک فک نیازمند جایگزینی باشند، ایمپلنت توصیه میگردد.
تراکم استخوان فک: برای آنکه بتوانید کاشت ایمپلنت انجام دهید، نیازمند تراکم استخوانی کافی در ناحیه فک هستید. چنانچه استخوان فک تحلیل رفته باشد، لازم است قبل از کاشت ایمپلنت، پیوند استخوان انجام دهید. همچنین اگر لثهها سالم نبوده یا دارای التهاب باشند، لازم است ابتدا مورد درمان قرار گیرند.
وضعیت ریشه دندان: برای قرار دادن پست دندان، ریشه دندان باید سالم و محکم باشد. اگر ریشه دارای پوسیدگی یا عفونت باشد، نمیتوان از پست کور استفاده نمود. علاوه بر آن ریشه برای قرار گرفتن به عنوان تکیهگاه، باید دارای طول و قطر کافی باشد.
زیبایی و ظاهر: ایمپلنتها معمولاً از نظر زیبایی و طبیعی بودن بهتر هستند. به این دلیل که تنوع رنگها در ایمپلنت بالاست و غالباً همراه با تاجهای سفارشی ارائه میگردند. پست دندان ممکن است در برخی نواحی با دندان طبیعی مغایرت داشته و این مغایرت قابل مشاهده باشد. بنابراین اگر زیبایی و حفظ ظاهر طبیعی دندانها برای شما اهمیت دارد، بهتر است ایمپلنت را انتخاب کنید.
سن بیمار: معمولاً در سنین جوانی به دلیل تداوم رشد استخوانی و برخورداری از تراکم و کیفیت مناسب در استخوانها، ایمپلنت به خوبی قابل انجام است. از طرف دیگر در این سن احتمال درگیر شدن ریشه دندان در پوسیدگیها کمتر است و شرایط مناسب برای پست دندان نیز وجود دارد. پس جوانان میتوانند با دست بازتری یکی از این دو روش را انتخاب کنند. با افزایش سن ممکن است تراکم استخوانی پایین آمده و قبل از انجام ایمپلنت، پیوند استخوان لازم باشد. هرچه سن بالاتر برود، شرایط خاصی مانند پوکی استخوان احتمال اجرای موفق ایمپلنت را پایین میآورد. از طرف دیگر با افزایش سن و هجوم آسیبها به ریشه دندانها در طول زمان، احتمال ضعف ساختار ریشه برای پست دندان نیز بالا میرود. بنابراین وضعیت هر بیمار باید به طور دقیق از تمامی این دیدگاهها مورد ارزیابی قرار گیرد. به طور کلی پست دندان در هر سنی قابل اجراست و فقط به شرایط ریشه دندان بستگی دارد. اما برای اجرای ایمپلنت سن بیمار باید به گونهای باشد که رشد فک به اتمام رسیده باشد.
بیماریهای زمینهای: سلامت عمومی بیمار از دیگر نکاتی است که در انتخاب از میان این دو روش تاثیرگذار است. بیماریهای مزمنی همچون دیابت، بیماری قلبی و عروقی یا مشکلات لثه هر یک به طریقی میتوانند بر نتیجه کاشت ایمپلنت یا پست کور اثر منفی بگذارند. برای این منظور قبل از هر اقدامی باید با پزشک خود مشورت نمایید. از آنجا که پست دندان پیچیدگی و عوارض کمتری دارد، نسبت به کاشت ایمپلنت کمتر تحت تاثیر بیماریهای زمینهای قرار دارد و طیف گستردهتری از افراد دارای بیماریهای زمینهای میتوانند آن را انجام دهند.
تفاوتهای بین دو روش:
شرایط مورد مقایسه پست دندان ایمپلنت
میزان تخریب دندان دندانهایی با آسیب سطحی و سلامت ریشه تخریب کامل دندان
تراکم استخوان فک اهمیت کمتری دارد تراکم استخوانی بالا لازم است
وضعیت ریشه دندان باید سالم باشد اهمیتی ندارد
زیبایی و ظاهر زیبایی و هماهنگی ظاهری کمتری ارائه میدهد زیبایی و ظاهری کاملاً طبیعی ارائه میدهد
سن بیمار در هر سنی قابل اجراست از 18-20 سالگی به بالا قابل اجراست و با افزایش سن نیاز به پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت افزایش مییابد.
بیماریهای زمینهای احتمال اثرگذاری منفی و بروز عوارض احتمال بالاتر بروز عوارض جدی
-
4 اردیبهشت 1404
کلوملا، بخش میانی بینی، به شکلها و ویژگیهای مختلفی تقسیم میشود و تغییرات ...
نفر این مقاله را مطالعه کردند.
-
28 فروردین 1404
هماتوم سپتوم بینی: تجمع خون بین تیغه و مخاط بینی در اثر ضربه، جراحی یا بیما ...
نفر این مقاله را مطالعه کردند.
پست دندان. در صورت ضرورت ترمیم دندان، پست دندان به دلیل کمتهاجمیتر بودن مناسبتر است. ایمپلنت به دلیل استفاده از داروهای بیحسی و آنتیبیوتیکها و همچنین خطر بیشتر ابتلا به عفونت، توصیه نمیگردد.
ایمپلنت. کاشت ایمپلنت به دلیل نیازمندی به جراحی پیچیدهتر، با درد و ناراحتی بیشتری برای بیمار همراه است. مدت زمان درگیری بیمار نیز تا اتمام فرآیند کاشت بیشتر است.
نظـــرات مخاطبـــان
امتیـــاز دهیـــد!
0