بخیه بینی یکی از اجزای کلیدی در جراحی‌های مرتبط با بینی است که نقش مهمی در بازسازی و ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده ایفا می‌کند

بخیه بینی یکی از اجزای کلیدی در جراحی‌های مرتبط با بینی است که نقش مهمی در بازسازی و ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده ایفا می‌کند. این روش در جراحی‌های زیبایی و درمانی بینی به‌کار می‌رود و هدف آن ایجاد ساختاری پایدار و کاهش احتمال عوارض پس از جراحی است. استفاده صحیح از بخیه بینی می‌تواند تاثیر چشمگیری در بهبود ظاهر و عملکرد بینی داشته باشد.

در این مقاله به بررسی نقش بخیه بینی در جراحی‌ها، انواع آن، مراحل انجام و مراقبت‌های لازم پرداخته می‌شود. همچنین، عوارض و مشکلات احتمالی مرتبط با بخیه بینی مورد بحث قرار خواهد گرفت تا درک بهتری از این موضوع داشته باشید.

اهمیت بخیه در عمل بینی

بخیه بینی یکی از ابزارهای ضروری در عمل‌های جراحی بینی است که نقش آن فراتر از بستن ساده برش‌ها است. اهمیت این بخش از جراحی در چند مورد کلیدی خلاصه می‌شود که برای شما آوردیم.

بستن برش‌ها به‌صورت دقیق و ایمن: بخیه بینی برای بستن برش‌های جراحی به‌گونه‌ای استفاده می‌شود که لبه‌های زخم به هم نزدیک شوند و از باز شدن، خونریزی یا عفونت جلوگیری شود. بسته‌شدن صحیح برش‌ها توسط بخیه می‌تواند جای زخم را به حداقل برساند و ظاهر طبیعی‌تری ایجاد کند.

حفظ شکل جدید بینی: بخیه‌های داخلی و خارجی در جراحی بینی برای تثبیت فرم و موقعیت جدید بینی طراحی شده‌اند. این بخیه‌ها کمک می‌کنند تا تغییرات ساختاری اعمال‌شده در حین جراحی ثابت باقی بمانند و شکل و تقارن بینی حفظ شود.

مدیریت و کاهش تورم و کبودی: بخیه بینی به کاهش فشار و کشیدگی در بافت‌های اطراف محل جراحی کمک می‌کند. این مدیریت فشار می‌تواند تورم و کبودی را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهد و در نتیجه بیمار دوره نقاهت راحت‌تری را تجربه کند.

تسریع فرآیند بهبود: بخیه بینی با تثبیت بافت‌ها و کاهش حرکت زخم، شرایط ایده‌آلی برای بهبود فراهم می‌کند. استفاده از بخیه‌های باکیفیت و تکنیک‌های مناسب می‌تواند به تسریع روند ترمیم کمک کند و احتمال بروز عوارضی مانند التهاب یا عفونت را کاهش دهد.

انواع بخیه‌های عمل بینی

در جراحی بینی، بخیه‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: بخیه‌های قابل جذب و غیرقابل جذب. هر یک از این انواع، ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند که در ادامه به‌طور کامل بررسی می کنیم.

بخیه‌های قابل جذب

بخیه‌های قابل جذب از موادی تولید می‌شوند که به ‌مرور توسط بدن تجزیه و جذب می‌شوند و نیازی به برداشتن آن‌ها توسط پزشک نیست.

مزایا:

نیازی به مراجعه مجدد برای کشیدن بخیه نیست.

مناسب برای بافت‌های داخلی و حساس بینی.

احتمال تحریک کمتر در مقایسه با بخیه‌های غیرقابل جذب.

معایب:

ممکن است در برخی بیماران موجب واکنش‌های التهابی خفیف شود.

زمان جذب می‌تواند بسته به نوع ماده استفاده‌شده و شرایط بدنی بیمار متفاوت باشد.

انواع بخیه‌های قابل جذب

پلی‌گلیکولیک اسید : (PGA) یک ماده مصنوعی با دوام نسبی که برای تثبیت بافت‌ها استفاده می‌شود.

پلی‌دی‌اکسانون : (PDS) ماده‌ای مقاوم که زمان جذب آن طولانی‌تر است و برای بخیه‌های عمقی کاربرد دارد.

کاتگوت: (Catgut)  بخیه طبیعی که از روده حیوانات تهیه شده و سریع‌تر جذب می‌شود.

بخیه‌های غیرقابل جذب 

این بخیه‌ها از موادی ساخته شده‌اند که توسط بدن جذب نمی‌شوند و نیاز به برداشتن توسط پزشک دارند.

مزایا:

استحکام بیشتری دارند و برای تثبیت بافت‌های خارجی بینی مناسب‌ترند.

نتایج ظاهری دقیق‌تری برای برش‌های خارجی ایجاد می‌کنند.

مناسب برای حفظ موقعیت و شکل‌دهی ساختارهای بینی در جراحی‌های پیچیده.

معایب:

نیاز به مراجعه مجدد برای کشیدن بخیه و احتمال ناراحتی در زمان برداشتن.

اگر بیش از زمان لازم در پوست باقی بمانند، ممکن است جای زخم باقی بماند یا باعث تحریک پوست شوند.

انواع بخیه‌های غیرقابل جذب

نایلون: مقاوم و مناسب برای بستن برش‌های خارجی و ایجاد ظاهر دقیق‌تر.

پلی‌پروپیلن : (Prolene) ماده‌ای مصنوعی و مقاوم که در مناطقی با فشار بالا کاربرد دارد.

ابریشم: بیشتر برای بخیه‌های موقت خارجی استفاده می‌شود، اما احتمال التهاب بیشتری نسبت به سایر انواع دارد.

بخیه‌های قابل جذب و غیرقابل جذب هرکدام برای بخش‌های مختلف جراحی بینی به کار می‌روند. بخیه‌های قابل جذب اغلب برای تثبیت ساختارهای داخلی و کاهش نیاز به برداشتن بخیه مناسب‌ هستند. در مقابل، بخیه‌های غیرقابل جذب برای برش‌های خارجی و ایجاد فرم دقیق‌تر به کار می‌روند. انتخاب نوع بخیه به شرایط خاص بیمار و تصمیم جراح بستگی دارد و دقت در اجرای آن‌ها توسط پزشک تاثیر مستقیمی بر موفقیت جراحی و روند بهبود خواهد داشت.

راه‌های مراقبت از بخیه‌های عمل بینی

تمیز نگه‌داشتن بخیه‌ها: ناحیه بخیه را همیشه تمیز و خشک نگه دارید. در صورت تجویز پزشک، از محلول‌های ضدعفونی‌کننده مانند سرم شستشو برای تمیز کردن بخیه استفاده کنید.

پرهیز از دست‌کاری بخیه‌ها: از لمس یا خاراندن ناحیه بخیه خودداری کنید. این کار می‌تواند باعث عفونت یا باز شدن بخیه شود. در صورت احساس خارش، از پزشک خود برای استفاده از کرم‌های مناسب مشورت بگیرید.

رعایت نکات استحمام: تا چند روز اول بعد از عمل از شستن صورت خودداری کنید. هنگام دوش گرفتن، از برخورد مستقیم آب به ناحیه بخیه جلوگیری کنید. می‌توانید از دستمال مرطوب برای تمیز کردن بخش‌های دیگر صورت استفاده کنید.

خودداری از فعالیت‌های سنگین: فعالیت‌های بدنی شدید، ورزش، خم‌شدن یا بلندکردن اجسام سنگین می‌تواند فشار زیادی به بخیه‌ها وارد کند. حداقل تا دو هفته پس از عمل، از انجام این فعالیت‌ها خودداری کنید.

استفاده از داروهای تجویز شده: داروهای آنتی‌بیوتیک و ضدالتهاب تجویزشده توسط پزشک را طبق دستور مصرف کنید. این داروها به جلوگیری از عفونت و کاهش تورم کمک می‌کنند. در صورت درد در ناحیه بخیه، از داروهای مسکن تجویزشده استفاده کنید.

مراقب علائم غیرعادی باشید: قرمزی، تورم شدید، ترشح چرکی یا خونریزی از ناحیه بخیه می‌تواند نشان‌دهنده عفونت باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، سریعا به پزشک مراجعه کنید.

مراقبت صحیح از بخیه‌های بینی شامل تمیز نگه‌داشتن ناحیه، خودداری از دست‌کاری و رعایت نکات پزشکی است. پیروی از دستورات پزشک و توجه به علائم غیرعادی می‌تواند به تسریع روند بهبودی و جلوگیری از بروز مشکلات کمک کند. رعایت این موارد نتایج جراحی را بهبود می‌بخشد و به بیمار کمک می‌کند تا دوران نقاهت را به‌راحتی پشت سر بگذارد.  

عوارض احتمالی بخیه‌های بینی

عفونت: عفونت یکی از عوارض شایع بخیه‌های بینی است. این عارضه معمولا به دلیل عدم رعایت بهداشت، لمس مکرر بخیه یا ضعف سیستم ایمنی رخ می‌دهد. علائم عفونت شامل قرمزی، تورم، ترشح چرکی و افزایش دمای موضعی است. در صورت بروز این علائم، مراجعه سریع به پزشک ضروری است.

خون‌ریزی: خون‌ریزی از محل بخیه می‌تواند در روزهای اول پس از عمل طبیعی باشد. اما خون‌ریزی شدید یا ادامه‌دار ممکن است نشان‌دهنده بازشدن بخیه یا آسیب به عروق باشد. برای جلوگیری از خون‌ریزی، باید از فعالیت‌های سنگین، خم‌شدن و فشار به بینی خودداری شود.

بازشدن بخیه: در صورتی که فشار زیادی به بخیه‌ها وارد شود یا روند بهبود به‌درستی طی نشود، ممکن است بخیه‌ها باز شوند. این اتفاق می‌تواند نتیجه ضربه یا رعایت‌نکردن دستورالعمل‌های پزشک باشد. بازشدن بخیه‌ها نیاز به ترمیم مجدد توسط پزشک دارد.

واکنش آلرژیک: برخی از بیماران ممکن است نسبت به مواد استفاده‌شده در بخیه‌ها واکنش آلرژیک نشان دهند. این واکنش‌ها شامل قرمزی، خارش و تورم اطراف بخیه است. پزشک در این شرایط ممکن است از بخیه‌های مناسب‌تری برای بیمار استفاده کند.

سوزش: سوزش خفیف در محل بخیه در روزهای ابتدایی طبیعی است. این احساس به‌دلیل فرایند ترمیم بافت‌ها و حساسیت پوست رخ می‌دهد. در صورت تداوم سوزش یا تشدید آن، لازم است پزشک وضعیت بخیه‌ها را بررسی کند.

خارش: خارش در ناحیه بخیه معمولا بخشی از روند طبیعی بهبود زخم است. این خارش به‌دلیل تحریک بافت‌ها و فعالیت سلول‌های ترمیم‌کننده ایجاد می‌شود. باید از دست‌کاری و خاراندن محل بخیه اجتناب کرد تا از بازشدن زخم یا عفونت جلوگیری شود.

تفاوت بخیه‌های داخلی و خارجی بینی

در جراحی بینی، بخیه‌ها به دو دسته بخیه‌های داخلی و بخیه‌های خارجی تقسیم می‌شوند. هرکدام از این بخیه‌ها بسته به موقعیت برش، نوع مواد استفاده‌شده و هدف خاص خود کاربرد دارند. در ادامه تفاوت‌های این دو نوع بخیه را بررسی می کنیم.

محل استفاده

بخیه‌های داخلی: این بخیه‌ها در داخل بینی و زیر پوست قرار می‌گیرند. معمولا در جراحی‌های ساختاری و برای بستن برش‌های داخلی استفاده می‌شوند. این بخیه‌ها در دید مستقیم قرار ندارند.

بخیه‌های خارجی: این بخیه‌ها در نواحی خارجی بینی مانند پوست پل بینی یا محل برش‌های جراحی استفاده می‌شوند. برش‌های خارجی معمولا در جراحی‌های باز بینی ایجاد می‌شوند و در معرض دید هستند.

نوع بخیه هرکدام

بخیه‌های داخلی: اغلب از بخیه‌های قابل‌جذب برای بخیه‌های داخلی استفاده می‌شود. بخیه‌های جذبی مانند پلی‌گلیکولیک اسید (PGA) و پلی‌دی‌اکسانون (PDS) گزینه‌های رایجی هستند. این بخیه‌ها نیازی به کشیدن ندارند و به‌مرور زمان توسط بدن جذب می‌شوند.

بخیه‌های خارجی: معمولا از بخیه‌های غیرقابل‌جذب مانند نایلون یا پلی‌پروپیلن استفاده می‌شود. این بخیه‌ها برای حفظ استحکام و ایجاد دقت بیشتر در بستن برش‌های خارجی کاربرد دارند و پس از مدتی توسط پزشک کشیده می‌شوند.

نوع بخیه هر کدام

بخیه‌های داخلی: هدف اصلی این بخیه‌ها بستن برش‌های داخلی و تثبیت ساختارهای زیرپوستی بینی است. این بخیه‌ها به بهبود سریع‌تر بافت‌های داخلی کمک می‌کنند و تاثیری بر ظاهر خارجی بینی ندارند.

بخیه‌های خارجی: این بخیه‌ها برای بستن برش‌های خارجی و ایجاد دقت در شکل‌دهی و تقارن بینی استفاده می‌شوند. بخیه‌های خارجی نقش مهمی در حفظ نتایج نهایی و ایجاد ظاهری طبیعی دارند.