یکی از بهترین روش‌ها جایگزین کردن دندان در افرادی که دندان‌های قسمت جلوی فک بالا یا پایین خود را از دست داده‌اند، ایمپلنت است

یکی از بهترین روش‌ها جایگزین کردن دندان در افرادی که دندان‌های قسمت جلوی فک بالا یا پایین خود را از دست داده‌اند، ایمپلنت است. از بین رفتن یک یا چند دندان در قسمت قدامی باعث می‌شود که خط لبخند از بین رفته و زیبایی چهره افراد تحت تأثیر منفی قرار بگیرد. همچنین از بین رفتن دندان‌های جلویی در دراز مدت باعث می‌شود شاهد تحلیل رفتن استخوان فک، جابجا شدن دندان‌های مجاور، ایجاد مشکل در تکلم و غذا خوردن باشیم. به همین دلیل بهترین و جدیدترین متد برای رفع و جلوگیری از این مشکلات ایمپلنت دندان جلو است. در این روش دندان‌های از دست رفته در قسمت جلویی یا قدامی، کاشت می‌شوند تا افراد بتوانند لبخند زیبایی داشته باشند و دچار مشکل در تکلم و غذا خوردن نشوند. 

شرایط انجام ایمپلنت دندان‌های جلو

در مورد ایمپلنت دندان جلو باید به این موضوع اشاره کرد که همه افراد کاندید مناسبی برای انجام این عمل نیستند. کاشت دندان به روش ایمپلنت در واقع یک نوع جراحی به حساب می‌آید؛ به همین دلیل مانند سایر روش‌های جراحی، افراد باید از نظر جسمی در شرایط مناسبی قرار داشته باشند تا دچار عوارض و مشکلات جدی نشوند. بر همین اساس افراد برای اینکه کاندید مناسبی برای جراحی ایمپلنت دندان‌های جلو محسوب شوند، باید از شرایط زیر برخوردار باشند:

جای کافی برای قرارگیری ایمپلنت: استخوان فک در افراد باید از مقاومت و استحکام کافی برای قرارگیری ایمپلنت و همچنین از فضای کافی نیز برخوردار باشد. در صورتی که استخوان فک این شرایط را نداشته باشد، افراد نمی‌توانند ایمپلنت انجام دهند. 

سلامت لثه‌ها: لثه‌ها باید در سلامت کامل باشند؛ به همین دلیل در صورتی که لثه‌ها درگیر بیماری و مشکلات باشند، ابتدا باید این مشکلات رفع شده و سلامت لثه‌ها به صورت کامل تأمین شود تا بتوان ایمپلنت انجام داد. 

عدم وجود بیماری‌های دهانی دیگر: افرادی که قصد دارند ایمپلنت دندان جلو انجام دهند نباید درگیر هیچ نوع بیماری دهانی باشند؛ این افراد در صورت ابتلا به بیماری باید اقدامات لازم برای درمان و رفع آن را انجام داده و سپس برای ایمپلنت اقدام کنند. 

مراحل انجام ایمپلنت دندان جلو

ایمپلنت یک متد و روش نوین و بسیاری عالی برای کاشت دندان و جایگزین کردن دندان‌های از دست رفته است. دندانپزشک با مهارت و تجربه خود و همچنین در نظر گرفتن شرایط افراد، به جای دندان‌های از دست رفته قسمت جلویی، دندان جدید کاشت می‌کند. مراحل انجام ایمپلنت دندان جلو به شرح زیر است. 

بی‌حسی موضعی: دندانپزشک پس از بررسی و تأیید مناسب بودن استفاده از روش ایمپلنت برای افراد، با استفاده از ماده بی‌حس‌کننده، بخش‌هایی از لثه که نیاز به کاشت بر روی آن‌ها وجود دارد را بی‌حس می‌کند.

ایجاد برش در لثه‌ها: پس از بی‌حس شدن موضع مورد نظر، دندانپزشک برش‌هایی را بر روی لثه ایجاد می‌کند. 

ایجاد حفره در استخوان فک: دندانپزشک در این مرحله از طریق برش‌های ایجاد شده در لثه، حفره مناسب برای کاشت ایمپلنت را در استخوان فک بیمار ایجاد می‌کند.

کاشت ایمپلنت: پس از ایجاد حفره دندانپزشک ایمپلنت را در داخل حفره قرار داده و به اصطلاح کاشت می‌کند. 

بستن لثه: پس از کاشت ایمپلنت در استخوان فک، برش‌های ایجاد شده روی لثه بخیه شده و بسته می‌شود. 

جوش خوردن ایمپلنت: پس از کاشت ایمپلنت در داخل استخوان فک به مدت زمانی بین 4 تا 6 ماه زمان نیاز است که ایمپلنت جوش خورده و با استخوان فک بیمار ترکیب شود. 

گرفتن قالب: در این مرحله دندانپزشک از دندان‌هایی که از دست رفته و نیاز به کاشت دارند با توجه به فرم دندان‌ها فرد، قالب‌گیری می‌کند. 

ساخت روکش: با استفاده از قالب تهیه شده دندان‌ها و روکش آن‌ها توسط دندانپزشک ساخته می‌شود. 

نصب روکش: در نهایت دندانپزشک روکش را نصب کرده و ایمپلنت دندان جلو انجام می‌شود. 

انواع ایمپلنت دندان جلو

در مورد ایمپلنت دندان جلو باید به این موضوع اشاره کرد که این روش کاشت دندان، انواع مختلفی دارد. هر کدام از انواع ایمپلنت روش متفاوتی در اجرا داشته و از شرایط و ویژگی‌های منحصر به فردی برخوردار هستند؛ در واقع دندانپزشک بر اساس شرایط فک و دندان‌های بیمار تصمیم می‌گیرد که از کدام نوع ایمپلنت برای کاشت دندان‌ها استفاده کند. از انواع ایمپلنت دندان جلو می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

ایمپلنت ایندوستئال: رایج‌ترین نوع ایمپلنت به حساب می‌آید که در آن پس از انجام آزمایش و عکسبرداری، با استفاده از مته در استخوان فک بیماری حفره ایجاد شده و فیکسچر ایمپلنت در آن قرار داده می‌شود. پس از این که دوره بهبودی طی شد و فیکسچر با استخوان فک ادغام شد، نصب اباتمنت و تاج دندانی انجام می‌شود. از مزیت‌های این نوع ایمپلنت می‌توان به طول عمر بالاتر اشاره کرد؛ اما این روش در صورتی که چند دندان مجاور از بین رفته باشند،‌ مناسب نیست. 

ایمپلنت ساب پریوستئال: این نوع از ایمپلنت معمولا به منظور جایگزینی دندان‌های جلویی یا عقبی فک‌های بالا و پایین مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش برای افرادی که از تراکم استخوانی کافی در فک خود برخوردار نیستند بهترین گزینه است زیرا در این روش ایمپلنت به جای قرار گرفتن در استخوان فک، در زیر خط لثه و بالای استخوان قرار می‌گیرد. 

ایمپلنت زیگوماتیک: یکی از بهترین روش‌های ایمپلنت برای افرادی است که تراکم استخوانی کافی در فک خود به منظور حمایت از ایمپلنت دندان ندارند. در این روش ایمپلنت‌های دندان به استخوان زیگوماتیک (استخوان گونه) که در زیر چشم قرار دارد، متصل می‌شوند. 

ایمپلنت مینی: این نوع از ایمپلنت به دلیل تفاوت در ابعاد فیکسچر مورد استفاده به این نام شناخته می‌شود. در ایمپلنت مینی، فیکسچرهای مورد استفاده در مقایسه با فیکسچرهای معمولی ابعاد کوچک‌تری دارند و یکی از گزینه‌های مناسب برای افرادی هستند که تراکم استخوانی کافی در فک خود ندارند. 

ایمپلنت All-on-4: نوعی از ایمپلنت است که برای جایگزین کردن کامل دندان‌ها در فک بالا یا پایین مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش 4 فیکسچر در فک بالا یا پایین قرار گرفته و پس از اینکه با استخوان فک ادغام شدند، یک پروتز دندانی که شامل همه دندان‌های از دست رفته فک مورد نظر است،‌ بر روی فیکسچرها نصب می‌شود. 

عوارض احتمالی ایمپلنت دندان جلو

ایمپلنت دندان جلو مانند هر روش جراحی و درمانی ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشد که توسط افرادی که ایمپلنت انجام می‌دهند، باید مورد توجه قرار بگیرد. با این که ایمپلنت یک روش کارآمد و کم خطر برای جایگزین کردن دندان‌های از دست رفته است، اما ممکن است برخی عوارض زیر در افراد دیده شود. 

عفونت: یکی از شایع‌ترین عوارض احتمالی پس از انجام ایمپلنت دندان جلو است که می‌تواند منجر به کاهش عمر ایمپلنت شود؛ به همین دلیل باید جدی گرفته شود. شدت و محل عفونت در افراد مختلف متفاوت است و معمولا در اثر مراقبت صحیح و همچنین مصرف دارو پس از مدت کوتاهی از بین می‌رود. 

شل شدن ایمپلنت: این عارضه زمانی رخ میی‌دهد که ایمپلنت با استخوان فک ادغام نمی‌شود و در نتیجه شاهد علائم پس زدن ایمپلنت خواهیم بود. در این شرایط دندانپزشک باید برای خارج کردن ایمپلنت اقدام کند تا پس از بهبودی کامل ناحیه، مجدد برای کاشت اقدام شود. 

آسیب به عصب: در زمان انجام ایمپلنت این امکان وجود دارد که به صورت ناخواسته فیکسچرها در نزدیکی یک عصب قرار بگیرند. درد، سوزن سوزن شدن با بی‌حسی از علائمی است که در این شرایط بروز پیدا می‌کند و پس از مدتی از بین می‌رود. اما در مواردی ممکن است این عوارض به صورت طولانی مدت مشاهده شوند که نشان دهنده وارد شدن آسیب به عصب است. 

شکستگی روکش: روکش دندان مورد استفاده در ایمپلنت ممکن است به دلایل مختلف مثل عادات دهانی افراد (دندان قروچه)، عدم مراقبت کافی یا استفاده از مواد نامرغوب و بی‌کیفیت پس از مدتی دچار شکستگی شود. 

مشکلات سینوسی: این مشکلات به طور معمول ممکن است در افرادی مشاهده شود که ایمپلنت در فک بالا انجام داده‌اند. در این افراد ایمپلنت ممکن است حفره‌های سینوسی را تحت تأثیر قرار داده و باعث به وجود آمدن التهاب در آن شوند که با نام سینوزیت شناخته می‌شود. از مهم‌ترین علائم التهاب سینوس‌ها می‌توان به درد، حساسیت و تورم در اطراف گونه‌ها و چشم، مخاط بینی سبز یا زرد رنگ، کیپ شدن بینی، کاهش حس بویایی، سردرد، دندان درد، بوی بدن دهان و بالا رفتن دمای بدن اشاره کرد. 

تحلیل استخوان: یکی دیگر از عوارض که شیوع کمتری دارد، تحلیل رفتن استخوان است. این احتمال وجود دارد که ایمپلنت کاشته شده در داخل استخوان فک به مرور زمان باعث تحلیل رفتن آن شده و در موارد شدید باعث شکستگی در این استخوان شود. 

مراقبت‌های بعد از عمل ایمپلنت دندان جلو

در عمل‌های جراحی، توجه به مراقبت‌های بعد از عمل، تأثیر مثبتی در روند بهبودی و همچنین کاهش احتمال بروز عوارض دارد. این موضوع در مورد ایمپلنت دندان جلو نیز صدق می‌کند؛ به طوری که اگر افراد پس از انجام ایمپلنت نکات زیر را مورد توجه قرار دهند می‌توانند روند بهبودی را به میزان قابل توجهی سرعت ببخشند. 

استراحت کافی: افراد در چند روز ابتدای پس از عمل باید استراحت کافی داشته باشند و از انجام فعالیت‌های سنگین و پرفشار خودداری کنند.

یخ‌گذاری: تا چند روز پس از ایمپلنت باید از کمپرس یخ در ناحیه عمل به منظور کاهش و بهبود تورم استفاده شود. 

داروهای تجویزی: افرادی که تحت جراحی ایمپلنت قرار گرفته‌اند، به منظور جلوگیری از عفونت و بروز سایر عوارض باید داروهای تجویزی توسط دندانپزشک را به صورت منظم بر اساس دستور‌العمل مصرف کنند. 

رژیم غذایی نرم: به منظور جلوگیری از وارد شدن فشار به دندان‌های ایمپلنت شده، افراد باید به مدت 48 تا 72 ساعت پس از عمل رژیم غذایی نرم داشته باشند و از مصرف غذاهای جامد و سفت که می‌تواند منجر به وارد شدن فشار به دندان‌ها شود، پرهیز نمایند. در مورد نوشیدنی‌ها نیز بهتر است از نی استفاده شود. در هفته اول تا پنچم پس از عمل بهتر است مصرف غذاهای نرم و پوره‌ای و همچنین غذاهایی مانند ماهی، مرغ، تخم مرغ و... ادامه پیدا کرده و از هفته پنجم به مرور رژیم عادی جایگزین شود. 

دهانشویه: یکی از مراقبت‌های مهم بعد از ایمپلنت دندان که باید مورد توجه بگیرد استفاده از دهانشویه به منظور ضدعفونی کردن فضای دندان و جلوگیری از عفونت و همچنین تسریع روند بهبودی زخم‌ها است. 

مسواک زدن ملایم: افراد روزهای ابتدایی پس از عمل باید مسواک زدن را به صورت ملایم و بدون فشار آوردن به دندان‌ها ایمپلنت شده انجام دهند تا بهداشت دهان و دندان به خوبی رعایت شده و فشار زیاد نیز به دندان‌ها وارد نشود. برای این کار بهتر است از مسواک‌های که دارای برس نرم هستند استفاده شود. 

سیگار نکشیدن: در صورتی که اهل کشیدن سیگار هستید، در هفته اول پس از عمل به هیچ عنوان نباید سیگار بکشید. پس از آن نیز توصیه می‌شود به مدت 6 هفته از کشیدن سیگار پرهیز کنید تا روند بهبودی زخم‌ها تسریع شود.