پر کردن دندان یکی از متداول‌ترین روش‌های درمانی در دندانپزشکی است که به منظور رفع پوسیدگی و بازگرداندن عملکرد و ظاهر طبیعی دندان انجام می‌شود

پر کردن دندان یکی از متداول‌ترین روش‌های درمانی در دندانپزشکی است که به منظور رفع پوسیدگی و بازگرداندن عملکرد و ظاهر طبیعی دندان انجام می‌شود. این روش درمانی، اگرچه بسیار موثر و رایج است، اما ممکن است با برخی عوارض همراه باشد که آگاهی از آن‌ها برای پیشگیری و مدیریت بهتر ضروری است. عوارض پر کردن دندان می‌تواند از حساسیت‌های کوتاه‌مدت تا مشکلات جدی‌تر نظیر عفونت یا شکستگی دندان پر شده متغیر باشد. درک علل و عوامل موثر بر این عوارض می‌تواند به بیماران کمک کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرند و از روش‌های مناسب درمان بهره‌مند شوند.

در این مقاله تلاش داریم با ارائه اطلاعات جامع و دقیق، جنبه‌های مختلف عوارض پر کردن دندان را بررسی کنیم تا خوانندگان بتوانند با آگاهی بیشتر به مراقبت از سلامت دهان و دندان خود بپردازند.

حساسیت دندان به سرما، گرما و فشار

حساسیت دندان به سرما، گرما و فشار یکی از رایج‌ترین عوارض پر کردن دندان است که معمولا به دلیل تحریک عصب دندان رخ می‌دهد. استفاده از مواد پرکننده با رسانایی حرارتی بالا مانند آمالگام یا عدم تطابق مواد با ساختار دندان، می‌تواند این حساسیت را تشدید کند. همچنین، فشار ناشی از تنظیم نادرست پرکردگی ممکن است تحریک اضافی ایجاد کند. این حساسیت معمولا موقتی است و با رعایت مراقبت‌های خاص قابل کنترل است.

دلایل ایجاد حساسیت

یکی از شایع‌ترین عوارض پر کردن دندان، بروز حساسیت دندانی به محرک‌هایی مانند سرما، گرما، یا فشار است. این حساسیت معمولا در روزهای اولیه پس از پر کردن دندان ظاهر می‌شود و می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد:

آسیب به عصب دندان: اگر پوسیدگی دندان به لایه‌های عمیق‌تر نفوذ کرده باشد، هنگام ترمیم ممکن است عصب دندان تحریک یا تحت فشار قرار گیرد. این موضوع می‌تواند منجر به حساسیت موقتی یا حتی طولانی‌مدت شود.

انتقال حرارتی توسط مواد پرکننده: موادی نظیر آمالگام به دلیل خاصیت رسانایی حرارتی بالا، گرما و سرما را به سرعت به لایه‌های زیرین دندان منتقل می‌کنند و این عامل می‌تواند باعث تحریک عصب و ایجاد حساسیت شود.

فشار ناشی از پرکردگی نامناسب: اگر ارتفاع مواد پرکننده بیش از حد باشد یا به طور دقیق تنظیم نشده باشد، فشار اضافی بر دندان وارد می‌شود که ممکن است حساسیت ایجاد کند.

تغییرات در ساختار دندان: در حین فرایند تراشیدن دندان برای برداشتن پوسیدگی، بخشی از مینای دندان از بین می‌رود که این می‌تواند موجب کاهش مقاومت دندان در برابر تحریکات شود.

راه‌های کاهش حساسیت

برای کاهش حساسیت ناشی از پر کردن دندان، روش‌های زیر توصیه می‌شوند:

استفاده از خمیر دندان مخصوص دندان‌های حساس: این محصولات حاوی ترکیباتی مانند نیترات پتاسیم و فلوراید هستند که به تسکین عصب دندان و تقویت مینای آن کمک می‌کنند.

رعایت رژیم غذایی مناسب: تا زمانی که حساسیت دندان کاهش نیافته، بهتر است از مصرف نوشیدنی‌ها و غذاهای بسیار سرد، گرم، یا اسیدی پرهیز کنید تا تحریک دندان به حداقل برسد.

شست‌وشوی دهان با محلول‌های فلوراید: این محلول‌ها می‌توانند با ایجاد لایه‌ای محافظ روی دندان، از تحریک عصب جلوگیری کنند.

بررسی وضعیت پرکردگی توسط دندانپزشک: اگر حساسیت ادامه داشت، ممکن است نیاز باشد تا ارتفاع پرکردگی تنظیم یا مواد پرکننده تغییر داده شود.

تکنیک‌های محافظتی در خانه: استفاده از مسواک نرم و اجتناب از فشار زیاد هنگام مسواک زدن، می‌تواند به کاهش تحریکات کمک کند.

حساسیت موقتی یا دائمی؟

در اغلب موارد، حساسیت دندان پس از پر کردن یک عارضه موقتی است و طی چند روز یا چند هفته برطرف می‌شود. اما در صورت ماندگاری حساسیت یا افزایش شدت آن، ممکن است به مشکلات جدی‌تر مانند التهاب عصب یا نیاز به درمان ریشه مرتبط باشد. در این شرایط، مشاوره با دندانپزشک ضروری است.

درد پس از پر کردن دندان

درد پس از پر کردن دندان یکی از واکنش‌های طبیعی بدن به این فرایند است که ممکن است به صورت تیز یا مداوم احساس شود. این درد معمولا هنگام جویدن، بستن فک، یا برخورد دندان‌ها به یکدیگر تشدید می‌شود و می‌تواند به دلیل تطابق نیافتن دندان با مواد جدید یا تحریک ناحیه درمان‌شده باشد. شدت درد بسته به نوع پرکردگی و میزان آسیب اولیه دندان متفاوت است و اغلب پس از چند روز کاهش می‌یابد.

دلایل بروز درد

یکی دیگر از عوارض پر کردن دندان، درد پس از انجام این فرایند است که می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد:

تحریک عصب دندان: در مواقعی که پوسیدگی عمیق بوده و به لایه‌های داخلی دندان نفوذ کرده باشد، ممکن است عصب تحریک شود و درد ایجاد کند.

تنظیم نامناسب پرکردگی: اگر ارتفاع مواد پرکننده به درستی تنظیم نشده باشد، دندان هنگام جویدن یا بستن فک دچار فشار می‌شود و این می‌تواند دردناک باشد.

وجود ترک یا شکاف در دندان: ممکن است در حین پر کردن دندان یا پس از آن، ترک‌های کوچکی در ساختار دندان ایجاد شود که باعث درد شود.

واکنش آلرژیک به مواد پرکننده: در برخی موارد، حساسیت یا آلرژی به مواد استفاده‌شده می‌تواند درد و ناراحتی ایجاد کند.

راه‌های درمان درد

برای کاهش یا از بین بردن درد پس از پر کردن دندان، می‌توان از راهکارهای زیر بهره برد:

مصرف مسکن‌های ضدالتهاب: داروهایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کنند.

استفاده از دهان‌شویه‌های حاوی فلوراید: این محصولات می‌توانند به تقویت دندان و کاهش تحریکات کمک کنند.

تنظیم مجدد پرکردگی: در صورتی که درد ناشی از فشار بیش‌ازحد باشد، دندانپزشک می‌تواند با تنظیم مجدد پرکردگی این مشکل را برطرف کند.

استفاده از کمپرس سرد یا گرم: کمپرس سرد برای کاهش التهاب و کمپرس گرم برای تسکین دردهای عضلانی فک موثر است.

مشاوره با دندانپزشک: در صورت ادامه‌دار شدن درد، ممکن است نیاز به درمان‌های تکمیلی مانند عصب‌کشی باشد.

شکستگی دندان پر شده 

شکستگی دندان پس از پر کردن یکی از عوارض پر کردن دندان است که ممکن است به دلیل ضعف ساختاری دندان یا فشار زیاد روی ناحیه پر شده ایجاد شود. این شکستگی می‌تواند به شکل ترک‌های کوچک، شکست جزئی، یا جدا شدن کامل مواد پرکننده باشد. شکستگی معمولا با درد، حساسیت به گرما و سرما و اختلال در عملکرد دندان همراه است و نیاز به توجه فوری دندانپزشک دارد.

دلایل شکستگی دندان پر شده 

شکستگی دندان پر شده می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد:

ضعف ساختار دندان: دندانی که بخش بزرگی از آن در اثر پوسیدگی از بین رفته باشد، مقاومت کمتری در برابر فشار خواهد داشت.

استفاده از مواد نامناسب: مواد پرکننده با کیفیت پایین یا ناسازگار با شرایط دندان، احتمال شکستگی را افزایش می‌دهند.

فشار زیاد: جویدن غذاهای سخت، دندان‌قروچه، یا وارد شدن ضربه به دندان می‌تواند موجب شکستگی شود.

تطابق نادرست پرکردگی: اگر پرکردگی به درستی تنظیم نشده باشد، فشار نابرابر روی دندان ممکن است منجر به ترک یا شکستگی شود.

درمان شکستگی دندان پر شده 

درمان شکستگی دندان پر شده بستگی به شدت آسیب دارد:

ترمیم مجدد با مواد پرکننده: در موارد شکستگی جزئی، دندانپزشک ممکن است از مواد پرکننده جدید برای ترمیم دندان استفاده کند.

روکش دندان: در صورت وجود آسیب گسترده، روکش دندان می‌تواند ساختار و عملکرد دندان را بازگرداند.

درمان ریشه یا عصب‌کشی: اگر شکستگی به عصب دندان آسیب برساند، درمان ریشه ضروری خواهد بود.

کشیدن دندان: در مواردی که دندان به شدت آسیب دیده باشد و قابل ترمیم نباشد، دندانپزشک ممکن است کشیدن دندان را توصیه کند.

تغییر رنگ دندان و پرکردگی آن

تغییر رنگ دندان و پرکردگی آن یکی از عوارض پر کردن دندان است که می‌تواند هم ظاهر دندان و هم اعتمادبه‌نفس فرد را تحت تاثیر قرار دهد. این تغییر رنگ ممکن است به صورت زرد شدن، تیره شدن یا تفاوت رنگ بین دندان طبیعی و مواد پرکننده نمایان شود. این مشکل معمولا با گذر زمان یا تحت تاثیر عوامل خارجی مانند مصرف غذاها و نوشیدنی‌های رنگی تشدید می‌شود.

دلایل تغییر رنگ دندان پر شده 

مواد پرکننده نامناسب: برخی مواد پرکننده، به ویژه آمالگام، به مرور زمان تیره می‌شوند و باعث تغییر رنگ در ناحیه پر شده می‌گردند.

تجمع رنگ‌دانه‌ها: مصرف زیاد قهوه، چای، یا دخانیات می‌تواند باعث نفوذ رنگ‌دانه‌ها به مواد پرکننده شود.

کاهش شفافیت مینای دندان: با گذر زمان، مینای دندان ممکن است شفافیت خود را از دست بدهد و تفاوت رنگ بین دندان و مواد پرکننده بیشتر به چشم بیاید.

واکنش شیمیایی مواد پرکننده: برخی مواد ممکن است به مرور زمان با بزاق یا محیط دهان واکنش دهند و تغییر رنگ دهند.

راه‌های سفید کردن دندان‌های پر شده 

پولیش دندان‌ها: دندانپزشک می‌تواند با پولیش کردن سطح مواد پرکننده، لکه‌ها و رنگ‌دانه‌های سطحی را از بین ببرد.

تعویض مواد پرکننده: در صورتی که مواد پرکننده قدیمی یا تغییر رنگ زیادی داشته باشند، تعویض آن‌ها با مواد همرنگ و باکیفیت‌تر گزینه‌ای مناسب است.

استفاده از محصولات سفیدکننده دندان: برخی خمیردندان‌ها و ژل‌های سفیدکننده می‌توانند به بهبود ظاهر دندان‌ها کمک کنند، اما تاثیر آن‌ها بر مواد پرکننده محدود است.

روکش دندان یا ونیر: در موارد شدید، استفاده از روکش یا ونیر می‌تواند رنگ دندان را به طور کامل یکسان و ظاهر دندان‌ها را زیبا کند.

عفونت دندان پر شده

عفونت دندان پر شده یکی از عوارض جدی پر کردن دندان است که می‌تواند سلامت دهان و دندان را به خطر بیندازد. این عارضه معمولا به دلیل نفوذ باکتری‌ها به زیر مواد پرکننده، ترک‌های ریز در دندان، یا عدم برداشت کامل پوسیدگی قبل از پر کردن ایجاد می‌شود. عفونت ممکن است با علائمی نظیر درد مداوم، تورم، یا حساسیت شدید به لمس همراه باشد. در موارد پیشرفته، عفونت می‌تواند به بافت‌های اطراف دندان گسترش یابد و درمان فوری دندانپزشکی را ضروری کند.

عوامل ایجاد عفونت  

عفونت دندان پس از پر کردن یکی از جدی‌ترین عوارض پر کردن دندان است که ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. این عوامل شامل موارد زیر هستند:  

پر کردن ناقص یا نشت مواد پرکننده: اگر مواد پرکننده به درستی درون حفره دندان جای‌گذاری نشده باشند، باکتری‌ها می‌توانند به زیر مواد نفوذ کرده و عفونت ایجاد کنند.  

پوسیدگی پنهان: در صورتی که پوسیدگی به‌طور کامل برداشته نشده باشد، باکتری‌ها می‌توانند در زیر مواد پرکننده باقی مانده و رشد کنند.  

شکستگی یا ترک در دندان: وجود ترک یا شکستگی در دندان پر شده راهی برای نفوذ باکتری‌ها به نواحی داخلی فراهم می‌کند.  

عدم رعایت بهداشت دهان و دندان: عدم مسواک زدن یا استفاده نکردن از نخ دندان می‌تواند باعث تجمع پلاک و رشد باکتری‌ها در اطراف ناحیه پر شده شود. 

روش‌های درمان عفونت  

تمیز کردن و پر کردن مجدد دندان: اگر عفونت سطحی باشد، دندانپزشک مواد پرکننده قبلی را برداشته، ناحیه را تمیز کرده و مجددا آن را پر می‌کند.  

درمان ریشه (عصب‌کشی): در مواردی که عفونت به عصب دندان رسیده باشد، درمان ریشه برای از بین بردن عفونت و جلوگیری از گسترش آن ضروری است.  

مصرف آنتی‌بیوتیک: در صورت گسترش عفونت به بافت‌های اطراف، ممکن است دندانپزشک آنتی‌بیوتیک تجویز کند.  

کشیدن دندان: در موارد بسیار شدید که دندان قابل نجات نباشد، دندانپزشک ممکن است کشیدن دندان را توصیه کند.  

آلرژی به مواد پرکننده  

آلرژی به مواد پرکننده یکی از عوارض نادر اما ممکن در پر کردن دندان است. این واکنش معمولا به دلیل حساسیت بدن به ترکیبات موجود در مواد پرکننده، مانند جیوه در آمالگام یا رزین‌های موجود در مواد کامپوزیتی، رخ می‌دهد. افراد مبتلا به این آلرژی ممکن است پس از پر کردن دندان با علائم مختلفی مواجه شوند که نیاز به تشخیص و مدیریت مناسب دارند.  

علائم آلرژی  

آلرژی به مواد پرکننده دندان می‌تواند با نشانه‌های زیر ظاهر شود:

التهاب و تورم لثه‌ها: ناحیه اطراف دندان پر شده ممکن است قرمز و ملتهب شود.  

خارش یا سوزش در دهان: این علامت ممکن است در نواحی اطراف دندان یا در کل دهان احساس شود.  

ایجاد زخم‌های دهانی: در برخی موارد، زخم‌های کوچک در نزدیکی ناحیه پر شده ایجاد می‌شود.  

مشکلات تنفسی: در موارد نادر، آلرژی شدید می‌تواند باعث تنگی نفس یا سایر مشکلات تنفسی شود.  

درمان آلرژی  

برای مدیریت و درمان آلرژی به مواد پرکننده، اقدامات زیر توصیه می‌شود:

تعویض مواد پرکننده: اگر تشخیص داده شود که مواد استفاده‌شده عامل آلرژی هستند، دندانپزشک می‌تواند آن‌ها را با مواد دیگری که برای بیمار حساسیت‌زا نیستند، جایگزین کند.  

استفاده از آنتی‌هیستامین‌ها: برای کاهش علائم آلرژی مانند خارش یا تورم، پزشک ممکن است آنتی‌هیستامین تجویز کند.  

اجتناب از مواد حساسیت‌زا: در مواردی که بیمار به ترکیب خاصی حساسیت دارد، باید از استفاده مجدد این مواد جلوگیری شود.  

مشاوره با پزشک متخصص آلرژی: در موارد حساسیت شدید یا مداوم، مراجعه به پزشک آلرژی برای بررسی دقیق‌تر و انجام تست‌های حساسیت الزامی است.  

عوارض اختصاصی پر کردن دندان با آمالگام  

آزاد شدن بخارات جیوه  

آمالگام یکی از پرکاربردترین مواد پرکننده در دندانپزشکی است که حاوی جیوه می‌باشد. یکی از عوارض پر کردن دندان با آمالگام، آزاد شدن بخارات جیوه است که ممکن است به مرور زمان از این ماده منتشر شود. اگرچه میزان جیوه آزادشده معمولا در حدی نیست که برای اکثر افراد خطرناک باشد، اما در افرادی با حساسیت بالا یا زنان باردار می‌تواند نگرانی‌هایی به وجود آورد.  

تغییر رنگ دندان  

استفاده از آمالگام ممکن است به مرور زمان موجب تغییر رنگ دندان شود. این تغییر رنگ معمولا به صورت خاکستری یا سیاه در اطراف ناحیه پر شده دیده می‌شود که به دلیل واکنش شیمیایی بین مواد پرکننده و بزاق دهان رخ می‌دهد. این موضوع می‌تواند تاثیری منفی بر ظاهر دندان‌ها داشته باشد، به خصوص در دندان‌های جلویی.  

حساسیت به فلزات  

آمالگام شامل ترکیباتی از فلزات مانند جیوه، نقره، قلع و مس است که برخی افراد ممکن است به آن‌ها واکنش آلرژیک نشان دهند. حساسیت به فلزات می‌تواند به صورت علائمی نظیر التهاب، خارش یا سوزش در ناحیه پر شده ظاهر شود. این واکنش‌ها نادر هستند، اما در صورت بروز، نیاز به جایگزینی ماده پرکننده با گزینه‌های دیگر مانند کامپوزیت وجود دارد.  

انبساط و انقباض  

آمالگام به دلیل ویژگی‌های حرارتی خود دچار انبساط و انقباض می‌شود. این تغییرات حرارتی می‌تواند باعث ایجاد فشار بر دیواره‌های دندان شود و در نهایت منجر به ترک یا شکستگی دندان گردد. به ویژه در مواردی که آمالگام در دندان‌هایی با ساختار ضعیف استفاده شود، احتمال این عارضه بیشتر است.  

تخریب ساختار دندان  

استفاده از آمالگام ممکن است به مرور زمان باعث تخریب ساختار باقی‌مانده دندان شود. این ماده به دلیل خاصیت فلزی خود نسبت به سایر مواد، فشار بیشتری بر ساختار دندان وارد می‌کند و در صورت وجود پوسیدگی یا ترک‌های پنهان، آن‌ها را تشدید می‌نماید. همچنین، تراش بیشتر دندان برای جای‌گذاری آمالگام می‌تواند موجب کاهش مقاومت دندان شود.  

عوامل موثر بر عوارض پر کردن دندان  

عوارض پر کردن دندان می‌تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار گیرد که برخی به شرایط جسمی و بهداشتی بیمار و برخی به کیفیت مواد و مهارت دندانپزشک مرتبط هستند. شناخت این عوامل می‌تواند به کاهش احتمال بروز مشکلات کمک کرده و نتایج درمان را بهبود بخشد.  

نوع ماده پرکننده  

مواد پرکننده مختلفی نظیر آمالگام، کامپوزیت و سرامیک در دندانپزشکی استفاده می‌شوند. هر کدام از این مواد ویژگی‌های متفاوتی دارند و می‌توانند عوارض خاصی ایجاد کنند. به عنوان مثال، آمالگام به دلیل داشتن جیوه ممکن است باعث تغییر رنگ یا واکنش آلرژیک شود، در حالی که کامپوزیت‌ها احتمال حساسیت بیشتری دارند. انتخاب ماده مناسب باید بر اساس نوع دندان، محل پرکردگی و حساسیت فردی انجام شود تا عوارض پر کردن دندان به حداقل برسد.  

مهارت و دقت دندانپزشک  

مهارت دندانپزشک در اجرای دقیق فرایند پر کردن دندان، نقش تعیین‌کننده‌ای در پیشگیری از عوارض دارد. پر کردن نامناسب می‌تواند به مشکلاتی نظیر فشار غیرطبیعی روی دندان، نشت مواد و ترک در ساختار دندان منجر شود. دندانپزشک مجرب می‌تواند از تکنیک‌های مناسب و ابزارهای دقیق برای پرکردگی صحیح استفاده کند و خطرات را کاهش دهد.  

عمق پوسیدگی و وضعیت دندان  

هرچه پوسیدگی دندان عمیق‌تر باشد، احتمال عوارض بیشتر می‌شود. پوسیدگی‌های نزدیک به عصب ممکن است منجر به درد، حساسیت طولانی‌مدت، یا حتی نیاز به درمان‌های پیچیده‌تری نظیر عصب‌کشی شوند. علاوه بر این، دندان‌هایی که به دلیل پوسیدگی شدید ساختار ضعیفی دارند، در برابر فشار و نیروهای جویدن مستعد شکستگی هستند.  

حساسیت‌های فردی  

ویژگی‌های فردی مانند حساسیت‌های ژنتیکی یا آلرژی به مواد پرکننده می‌توانند احتمال بروز عوارض را افزایش دهند. برخی افراد به ترکیبات خاصی نظیر جیوه یا رزین‌های موجود در کامپوزیت واکنش نشان می‌دهند که نیاز به استفاده از مواد جایگزین را الزامی می‌کند.  

رعایت بهداشت دهان و دندان  

رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان، عاملی کلیدی در کاهش عوارض پر کردن دندان است. تجمع پلاک و باکتری در اطراف ناحیه پر شده می‌تواند موجب پوسیدگی مجدد یا عفونت شود. استفاده از مسواک مناسب، نخ دندان و دهان‌شویه‌های حاوی فلوراید می‌تواند به حفظ سلامت دندان کمک کند.  

عادات دهانی نامناسب  

عادات غلط نظیر دندان‌قروچه، جویدن ناخن یا استفاده از دندان برای باز کردن بسته‌ها، می‌تواند فشار اضافی به دندان پر شده وارد کرده و باعث ترک یا شکستگی شود. برای پیشگیری از این مشکلات، کنترل عادات و استفاده از محافظ‌های دندانی در صورت نیاز توصیه می‌شود.  

عوارض بلند بودن دندان پر شده  

بلند بودن دندان پر شده یکی از عوارض پر کردن دندان است که به دلیل تنظیم نادرست ارتفاع مواد پرکننده نسبت به دندان‌های مجاور رخ می‌دهد. این عارضه می‌تواند مشکلات متعددی ایجاد کند، از جمله:

درد در هنگام جویدن: بلند بودن دندان پر شده باعث وارد آمدن فشار بیش‌ازحد به دندان و لثه‌های اطراف می‌شود که می‌تواند منجر به درد و ناراحتی در هنگام جویدن شود.  

آسیب به مفصل فک (TMJ) : عدم تراز مناسب دندان‌ها می‌تواند فشار غیرطبیعی به مفصل فک وارد کند و در طولانی‌مدت مشکلاتی نظیر درد مفصل یا صداهای غیرعادی هنگام باز و بسته کردن دهان ایجاد کند.  

شکستگی مواد پرکننده یا دندان: فشار اضافی ناشی از بلند بودن پرکردگی ممکن است منجر به ترک یا شکستگی دندان یا مواد پرکننده شود.  

تحریک لثه‌ها: ارتفاع بیش‌ازحد پرکردگی می‌تواند باعث تحریک و التهاب لثه‌های اطراف شود که به نوبه خود خطر عفونت یا مشکلات لثه‌ای را افزایش می‌دهد.  

حساسیت دندان: دندان پر شده ممکن است به دلیل فشار مداوم، حساسیت به سرما و گرما یا درد مداوم را تجربه کند.  

در صورت مشاهده این عارضه، مراجعه به دندانپزشک برای تنظیم ارتفاع پرکردگی و جلوگیری از عوارض بیشتر ضروری است.

عوارض کوتاه بودن دندان پر شده  

کوتاه بودن دندان پر شده یکی از عوارض پر کردن دندان است که به دلیل تنظیم ناکافی ارتفاع مواد پرکننده نسبت به دندان‌های مجاور ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند به مرور زمان عوارض مختلفی ایجاد کند:

اختلال در عملکرد جویدن: کوتاه بودن دندان پر شده موجب کاهش تماس صحیح بین دندان‌های فک بالا و پایین می‌شود که می‌تواند عملکرد طبیعی جویدن را مختل کند.  

ساییدگی دندان‌های مجاور: فشار نامتعادل روی سایر دندان‌ها به دلیل کوتاه بودن پرکردگی، ممکن است منجر به ساییدگی غیرطبیعی یا آسیب به دندان‌های مجاور شود.  

جابجایی دندان‌ها: عدم تراز مناسب دندان پر شده می‌تواند به مرور باعث حرکت یا کج شدن دندان‌های اطراف شود و نظم قوس دندانی را به هم بزند.  

تحریک لثه و تجمع مواد غذایی: کوتاه بودن پرکردگی ممکن است فضای بیشتری برای گیر کردن مواد غذایی و پلاک ایجاد کند، که به نوبه خود می‌تواند باعث التهاب و عفونت لثه شود.  

درد و حساسیت: تماس ناکافی دندان با سایر دندان‌ها یا فشار ناهماهنگ ممکن است موجب حساسیت یا درد طولانی‌مدت در ناحیه پر شده شود.  

برای پیشگیری از این عوارض، مراجعه به دندانپزشک جهت اصلاح ارتفاع پرکردگی ضروری است.